Κυριακή 30 Απριλίου 2017
Τετάρτη 26 Απριλίου 2017
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ( σκέψη ζωγράφου )
Και ξαφνικά βλέπω το φως μια έμπνευση για μένα
λόγια βουβά μα καθαρά το χρώμα ζηλευτό
κάτι κεντρίζει την καρδιά ζωή και στα θλιμμένα
παίρνω μπογιές και χρώματα τον έρωτα μεθώ
πουλί πετά στον ουρανό φτερούγες ανοιγμένες
ήρθε το φως ξημέρωσε λουλούδια ζηλευτά
η μέρα έγινε χαρά με άνθη μυρωμένα
κάνω το τώρα σήμερα να μοιάζει με χαρά
αμπόλιαστο το όνειρο η αρμονία μπρός μου
ο πίνακας παίρνει ζωή το χρώμα περπατά
και συ μικρή μου έμπνευση το θέμα σου για δώσ’ μου
να κάνω τριαντάφυλλα με μία πινελιά
κι έμπνευση σαν φάντασμα να στέκεται μπροστά μου
μια πόζα φωτοστέφανη εμέ να προκαλεί
το έργο ασυνήθιστο να παίρνει τα μυαλά μου
και τέλος να μη σκέφτομαι τι έργο θα μου βγει
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ
Ζητάτε να σας πω το ψέμα για αλήθεια
τη φτώχεια που’ ναι πλούσια το λάθος για σωστό
και το στραβό που έγινε αλήθεια μια συνήθεια
δεν ξέρω τι να πω
το πρόσωπο που λάτρεψα εγώ δεν το δηλώνω
τη παιδική μου τη ζωή την έχω φυλαχτό
το σήμερα χωρίς ντροπή σε βάρκα το φορτώνω
το πνίγω στο βυθό
ζητάτε να σας πω τα χρόνια τα φευγάτα
ω! μυρουδιές τα γιασεμιά οι γλάστρες στην αυλή
τα ζωντανά τα παιδικά εκείνα πουν τα νιάτα
βαθιά είν’ η ουλή
το τότε που γεννήθηκε τιμά μα και το τώρα
αέρας όπου φύσηξε ζωγράφισε θολά
το δάκρυ κατρακύλησε και πότισε σαν μπόρα
να ‘ ρχόσουνα ξανά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δευτέρα 24 Απριλίου 2017
Κυριακή 23 Απριλίου 2017
Σάββατο 22 Απριλίου 2017
Σάββατο 15 Απριλίου 2017
Παρασκευή 14 Απριλίου 2017
Τρίτη 11 Απριλίου 2017
Σάββατο 8 Απριλίου 2017
Παρασκευή 7 Απριλίου 2017
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ
Εγώ δεν φεύγω κοντά σου μένω
χίλιοι ανέμοι τώρα μεθώ
μορφή του κόσμου έλα και δωσ’ μου
άνθος του δρόμου σε αγαπώ
ήλιος και βούρκος κύμα ξαπλώνει
βούρλα φυτρώνουν μια ομορφιά
κάλμα εικόνα αρμύρας σεντόνι
πόζα μπροστά μου μια συντροφιά
θέλω μιλήσω ποιος θα μ’ ακούσει
λίμνη ετούτη όνειρο μένει
παίρνω μια φόρα κάνω γιουρούσι
σκέψη μπροστά μου πάλι βρεγμένη
σκέψη που βγαίνει δάκρυ κυλάει
πίσω με πάει σαν ήμουν παιδί
εικόνες φυτρώνουν όχι πονάει
και γω ο μικρούλης πάλι μιλεί
έχω ιδέα χτίσω πελάδα
θέλω να ζήσω μες στο νερό
είσαι μια κούκλα τώρα Ελλάδα
βλέπω τον ήλιο και αγαπώ!
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Τετάρτη 5 Απριλίου 2017
ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ
μια συγνώμη περιμένω δυο φιλιά αν μ’αγαπάς
τη εικόνα σου προσμένω μην αργείς εσύ που πας
μια εικόνα χίλιες λέξεις σε κορνίζα την κρεμώ
ένα βράδυ πριν να φέξει τραγουδάω τον καημό
ένα τρένο η αγάπη που σφυρίζει δυνατά
επιβάτης μια χιονάτη δυό γαρίφαλα κρατά
μια συγνώμη από σένα ένα δάκρυ στην ματιά
ταχυδρόμος απ’ τα ξένα μια λαχτάρα στη καρδιά
μια συγνώμη από σένα ταπεινή μου συντροφιά
μία λέξη ένας πλούτος τα δυσεύρετα προικιά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δευτέρα 3 Απριλίου 2017
Κυριακή 2 Απριλίου 2017
ΣΤΑΣΟΥ
.Στάσου που πας δεν με κοιτάς το χέρι σου αγγίξω
κορμί εσύ τσιγγάνα μου το χρώμα μελαψό
κι αν με αφήσεις μάτια μου το είναι σου ρουφήξω
αυτό όπου ποθώ
.κρατώ το χρόνο στάσιμο και τη στιγμή μαγεία
γυρίζω πίσω στα παλιά σε κάνω σαν παιδί
αθώο πλάσμα μάτια μου στο σήμερα κυρία
σφραγίζω με φιλί
.ψυχή εσύ μια αγκαλιά η πίστη σου αξία
κοιτώ κρυφά το είναι σου και συ χαμογελάς
παράδειγμα που γράφτηκε ατράνταχτη φιλία
γιαυτό με αγαπάς
.γείρε στο στήθος μου εσύ ξεκούρασε κορμί σου
ξεφόρτωσε τους πόνους σου αντέχω θα το δεις
και πέταξε στα σύννεφα χαρίζοντας φιλί σου
ποτέ να μη χαθείς
.σάρκα εσύ με ύπαρξη ο ίσκιος σου μιλάει
το όνειρο σου μάντεψε κρατάς μία ζωή
και το φιλί του φίλου σου στα σύννεφα σε πάει
χωρίς να’ χει φωνή
.χτυπά καρδιά μετράς ρυθμούς μια αίσθηση αγία
είσαι θρησκεία άγραφη ο φίλος ταπεινός
ο έρωτας αμόλυντος που έγραψε ‘’ φιλία ‘’
και συ ένας βωμός
.γυμνό κορμί δεν ντύθηκε το φως να το ζεστάνει
να το αγγίξει θέλησε με βλέμμα ντροπαλό
και συ σαν φώναξες μουγκά αυτό μόνο μου φτάνει
σιγά για το θεό
.κι ο φίλος δεν σταμάτησε προχώρησε ν’ αγγίξει
ξεσκέπασε το είναι σου και κλέβει θησαυρό
δεν μπόρεσες ελύγισες κι αυτός κάτι σου βρίσκει
για σένα ακριβό
.παρ’ το λοιπόν τελειώσαμε τα μυστικά φευγάτα
χρυσά κι ασήμια γίνανε δυό λόγια με γραφή
τα γηρατειά αλλάξανε φανήκανε τα νιάτα
δυό φίλοι ζωντανοί
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ
Ψέμα γέλια και καψώνι
μία μέρα που γελάει
τα πιστεύεις με τη πρώτη
είσαι συ ένα κωθώνι
την ατζέντα την κοιτάζεις?
μια ημέρα που’ ναι ψέμα
μια κουβέντα παλαβή
μία στράτα δίχως βλέμμα
βλέπεις μούρη στον καθρέφτη
και αυτός σε δείχνει τέρας
αν τον σβήσεις είσαι γλύκα
το χρυσόμαλλο το δέρας
είσαι νέα είσαι γραία
είσαι μία παλαβή
καλημέρα καλησπέρα
μια κουβέντα κι όπου βγει
κάθε λέξη μια απάτη
κάνει κρύο όχι ζέστη
είσαι χήρα μοναχή
έχω άντρα γω λεβέντη
που’χει φάτσα εραστή
είσαι άνθος μαντζουράνα
μιά τσουκνίδα που βαράει
ο Απρίλης ξεγελάει
μα ο φίλος σου γελάει
άσπρο μαύρο τα μπερδεύεις
έχεις μία μυωπία
θόλωσες εγώ το βλέπω
μπέρδεψες την εκκλησία
μα η πρώτη του Απρίλη
γράψτε είναι παλαβή
το καλύτερο που έχεις
να ‘ σαι συ μία ΒΟΥΒΗ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ΑΝΕΜΟΣ
Άνεμος συ μορφή σκιάς
φεγγάρι που φωτίζει
χαϊδεύεις σκέψεις στα κρυφά
μορφή που μαγνητίζει
άσπρη κορδέλα στα μαλλιά
αθώα συ παιδούλα
γελάς μιλάς μα δεν κοιτάς
μια κούκλα ομορφούλα
λιακάδα συ όλο το φως
ξεχνάς στ’ αλήθεια διαρκώς
τα μάτια σου καθρέφτης
λουστρίνι μαύρο παιδικό
μία ποδιά δημοτικό
χαμόγελο που λέει
που πας εσύ μία σκιά
γκρίζο το φως και το νερό
ένα φτερό που πλέει
και γω μετρώ ένα και δυό
διαβάτης κείθε μακριά
δειλά κρυφά να σε κοιτώ
τραγούδι όπου κλαίει
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ
Αρχαίο το κάλλος χιλιάδες τα χρόνια
αγάπη ταράζει αχτίδα καμιά
φροντίδα μια σκέψη
ελπίδα φυτρώνει
ταξίδι με βάρκα
κλειστά τα πανιά
αρμύρα η σάρκα σ’αυτό τ’ακρογιάλι
πουλί που πετάει ποζάρει στο φως
βρυσούλα στη άκρη σταγόνες σαν δάκρυ
δροσιά που μεθάει,
ελπίδα καμιά
ευχή σ’ εκκλησία σε λίγο θα κλάψει
το χάδι προσμένει αγάπη ζητά
θαυμάστε λουλούδια ο κάμπος στρωμένος
μια φύση με χρώμα ο έρως κοιτά
η γύμνια της κόρης κορμί που χορεύει
στο πρώτο της βήμα
χαρίζει φιλιά.
ρουφάει τα χείλη αφήνει σημάδι
μια στάμπα με αίμα
για πάντα κρατεί
διαβάτης μονάχος σε στράτα βαδίζει
δροσιά δυό σταγόνες
στα χείλη ζητά
εικόνα εκείνης τη σκέψη βιάζει
ψυχή που πονάει
ελπίδα καμιά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)