Τρίτη 28 Απριλίου 2020

ΠΑΩ ΠΑΡΑΛΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!



Παίρνω σάκο και ομπρέλα φουσκωτή μία σαμπρέλα
παίρνω φτυάρι και γκασμά μετακόμιση παιδιά
φτάνω μόνος στ’ ακρογιάλι βλέπω κόσμο πόσοι άλλοι
που να κάτσω τους ρωτάω κάπου κει όχι κοντά

όχι δω φωνάζει κάποια μακριά παίρνω και χάπια
ίσως έχω τον ιό το παλτό μου για μαγιό

φεύγω πάω κει στην άκρη στα βραχάκια με το κύμα
βγάζω μάσκα και τραγιάσκα τη σαμπρέλα τη ξαπλώστρα
μια πετσέτα τρία μέτρα μια καρέκλα πλαστική
μία κρέμα για το σώμα μα δεν τέλειωσα ακόμα
κολατσό δύο φρατζόλες σαγιονάρες δίχως σόλες  
μια ομπρέλα για τον ήλιο ένα ρόφημα σαν τίλιο 
μ’ εχει πιάσει το κεφάλι τι το θέλω τέτοιο χάλι
μια βουτιά ήρθα να κάνω για να δούμε θα προκάμω
είμαι μόνος παραλία τι μεγάλη ησυχία
μήπως έχει τον ιό το θερμόμετρο να βρω 
να το βάλω μες στο κύμα για να δω μωρέ 
τι γράφει σαν το βλέπω και αστράφτει  ο ιός μήπως θε να
‘ρθει Παναγιά μου τι κακό ξεκρεμώ το θυμιατό

φεύγω πάω να πιο πέρα καταλήγω μες στη ξέρα 
που ξαπλώνω ρε παιδιά ρε ιέ αναποδιά

ένα μπάνιο τι μαγεία μες στον ήλιο μαγειρεία
έχω γίνει αστακός πάλι βλέπεις ο ιός
νέα μέτρα και στο μπάνιο αποστάσεις μη κολλήσω 
δεν το θέλω βλαστημήσω μα σκιά ρε που θε να’ βρω
οι ξαπλώστρες καμαρίνια πλαστικά τα παραπέτια
το θερμόμετρο στα ύψη μέσα κει λιποθυμήσει
θερμοκήπια στην άμμο μια κηδεία εδώ χάμω 
τι την θέλω τη βουτιά καλοκαίρι στα χαρτιά
μένω σπίτι και του χρόνου θε να μπω με το μαγιό μου
στη μπανιέρα μεσημέρι το τηλέφωνο στο χέρι και
ντουζιέρα όπως θέλω με νεράκι καθαρό μένω
σπίτι αποφεύγω συναντήσω τον ιό κι άμα πάω
παραλία θα σκεφτώ μα την Αγία η καλύτερη 
ξαπλώστρα η μπανιέρα μου στο σπίτι με το κλίμα 
όσο θέλω τύφλα να’ χει ο ιός θα’μαι πάλι τυχερός

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


Η ΝΕΑ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΚΟΡΩΝΟΪΟ ΕΠΟΧΗ



Κάνω δίαιτα το βλέπεις βάζω μάσκα να μη τρώγω 
η φωνή μου με το ζόρι σαν να είμαι μακριά 
χαιρετάω με το βλέμμα η κουνάω το κεφάλι
άστα έχω και μια ζάλη το περίμενες το χάλι

Μια μουτσούνα σαν αρκούδα φασκιωμένη 
περπατάω σ’ ένα δένδρο ρε χτυπάω να καρούμπαλο
στη μούρη δεν το έβλεπες καμπούρη?

Όχι χέρι μη μου πιάνεις ας το κάτω για να σκύψω
να λουμπάγκο εις τη μέση το κορμί μου εις στο γύψο
καρναβάλι μες στο δρόμο μασκαράδες περπατάνε
 κάπου κάπου να χτυπάνε μεταξύ τους ρε παιδιά
να τσιρότα λευκοπλάστες γρατσουνιές για τα καλά

Έχει κόσμο όχι τώρα πέρνα συ ναι άλλη ώρα
στη σειρά σου δεν το βλέπεις είσαι έξυπνος
που τρέχεις για να μπεις κι από τους πρώτους
κάτσε τώρα στη σειρά ναι στο τέλος της ουράς

Πάω μάσκα στο κουρέα για να κόψω τα μαλλιά
με κοιτά με απορία δίχως άλλη ναι μιλιά και μου
λέει θα στα κόψω αν μ’ αφήσεις το κεφάλι κι
έρθεις βράδυ και το πάρεις έχω τώρα και δουλειά 
μη μιλάς ρε μασκαρά

ρε γιατρέ έχω κουφάλα το δοντάκι μου πονάει
δεν μπορώ να στο γιατρέψω ούτε βλέπω τη μασέλα
μάσα κάμποσες ημέρες τη μασκούλα σου και έλα
θα σου κάνει και καλό τι τον θέλεις το γιατρό

Σαγαπώ θα σε φιλήσω μα τη μάσκα δεν θα λύσω
τότε ας το δεν πειράζει θα με φάει το μαράζι
έχω μια φωτογραφία που ‘σουν πριν την εφηβεία

Στο λαιμό μου κουδουνάκι περπατάω με τα πόδια
μες στο δρόμο ω! τι κόσμος μου θυμίζουνε τα βόδια
οι κουδούνες να χτυπάνε συναυλία του προχείρου
έχων τη μορφή του χοίρου ρε χαμός μέσα στο δρόμο
τροχονόμοι με τις μάσκες και στα χέρια άσπρα γάντια
μπουκωμένοι και οι δρόμοι μία κίνηση αγάντα
για να φθάσω στη δουλειά βλέπω σούρουπο 
να φτάνει το γραφείο είν’ κλειστό πάρε πέντε
για μισθό άμα φίλε μου αργείς άστο είσ’ απολυθείς 

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα 27 Απριλίου 2020

Δημιουργίες Μίμη Χ. Γεωργόπουλου




ΕΤΟΥΤΟΣ Ο ΜΑΙΗΣ



Άνθη της σκέψης  ήλιος και μπόρα
ετούτος ο Μάης μας φέρνει χρησμό
διαβάστε τον φίλοι κίτρινοι ήλιοι
αλέτρια οργώνουν ετούτη τη γη

νέοι οι σπόροι μα νέοι κι όροι
αν θέλεις να ζήσεις πρέπει ζυγίσεις
τη μέρα τη νύχτα το χρήμα το χύμα
το μίσος το πείσμα και άλλα πολλά

ετούτος ο Μάης δεν μοιάζει με άλλους
γελά και θυμώνει σφυρί και αμόνι
χτυπά και ισιώνει στραβό διορθώνει
με κόπο πολύ

ετούτος ο Μάης θα γράψει ιστορία
χαρά τιμωρία ανάκατα γέλια
ξανά τα βιβλία θα πρέπει ν’ανοίξουν
μα όχι να πνίξουν οι μπόρες που  θα’ρθουν  
μπορεί και λιακάδες  τα βράδια καντάδες
αγάπες αγνές 

και γω θε να κάνω για όλους ευχή μου
μακάρι – παγκάρι γεμάτο να είναι
μ’ αγάπες και χάδια της γης τα πετράδια
να λάμπουν τη νύχτα να φέγγουν το νου

Μ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ 

ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ


Πλένω χέρια πλένω σώμα νέα σκέψη για ζωή
μες στη φύση περπατάω κελαηδώ σαν το πουλί
χαιρετάω τα λουλούδια χαιρετάω το πρωί
νέα μέρα αντικρίζω με χαμόγελο πολύ

σεβασμός στη νέα σκέψη νέος τρόπος για ζωή
απαρνιέμαι και τα πλούτη ένα ρούχο το πολύ
καλημέρα συ διαβάτη είσαι όμορφο παιδί
γέλα πάντα για να λάμπει ναι το φως σου την αυγή

έχω λίγα δεν τα θέλω τα πολλά που μου φορτώνουν
δεν μπορώ να περπατήσω και σε λίγο γονατίσω
πάρε τούτο πάρε κείνο πάρε φάρμακο κινίνο 
βάλε μάσκα να μη βλέπεις παρωπίδα μου φορτώσαν
και δεν βλέπω περπατήσω το χερούλι να κρατήσω
παραπαίω ρε παιδιά είμαι γέρος στα στερνά

από σήμερα αλλάζω λίγα λόγια δεν φωνάζω
νέα σκέψη για ζωή όπα! βρήκα συνταγή
όσα λίγα γω κρατήσω στη ζωή θε ν’ αποκτήσω
λίγες έννοιες ρε παιδιά ξεροκόμματο και λιά
ξάπλα τώρα στο γρασίδι για να δεις τι σου χαρίζει
η γλυκιά μας η ζωή ο πλανήτης μας η ΓΗ !!!

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ




  

ΚΑΙ ΓΩ ΚΟΙΤΩ


Και γω κοιτώ χωρίς μιλιά μικρέ μου συ σε μια γωνιά
μετράς κεριά στην εκκλησιά λιβάνι που καπνίζει
η πρόοδός σου σαν φονιάς σκοτώνει τώρα με τη μια
τη σκέψη βασανίζει
πόσο μικρός ο φαφλατάς δείχνει πως ξέρει τα χαρτιά
τη τύχη του να δείχνει  
ανάβει φλόγα τόση δα γελά χορεύει το γλεντά
το κάνει και ξενύχτι
μικρέ μου συ θε να καείς στο τέλος συ θε να το δεις
στο λέει ο παππούς σου
έχει μια πείρα στη ζωή δουλειά πολύ μέχρι πρωί
τα λόγια του στο νου σου
υπάρχουν άνθρωποι λειψοί κοντοί χοντροί μα και ψηλοί
μοντέλα μες στη φύση
μετρούν το χρήμα μια φορά μετρούν το χρήμα συμφορά
ψάχνουν να βρουν τη λύση
κι λύση είναι μια  απλή της φύσης κείνης συνταγή
σβήστε τα χρέη ρε παιδιά κόκκινο χι ναι στο χαρτί
γράψε σελίδα απ’ την αρχή νέα σου σκέψη στο χαρτί
κι ο νους σου ηρεμήσει 

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ   











Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Η ΑΛΛΗ ΣΚΕΨΗ



Σαλεύει  σκέψη μες στο νου το μέγα καρδιοχτύπι
και καρτερά και η στιγμή που θέλει να φανεί
συμπέρασμα τρανό μες στη ζωή μα άδικα του λείπει
το σθένος το πολύ

η άλλη σκέψη χάθηκε κι  ο θάνατος αέρας
και το σκυλί εσώπασε κουράστηκε κι αυτό
κι καραντίνα πέθανε σαν να τα’ναι αιθέρας
συμπέρασμα λειψό 

λιγοψυχά το δίδαγμα η φύση πάλι κλαίει
τόσοι πολύ οι θάνατοι και όμως δεν μιλούν
σκιά του δέντρου γίνεται μια θέση που δεν καίει
τα τύμπανα χτυπούν

κράτα τη σκέψη τούτη δω και κάνε την αγία
μία φορά το διάβασμα σου είναι αρκετό
κι πράξη όπου βίωσες δεν ήταν θεωρία
παρά το θυμιατό

το διάβα τούτης της ζωής δεν είναι ένα σοκάκι
είναι φαρδύς ο δρόμος σου για πρόσεξε μικρέ
μη σπαταλάς το δώρο σου αξία του χρυσάφι
μικρέ μου συ τυφλέ

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Καλή Ανάσταση!


Η ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΖΕΙ



Η μέρα χαράζει το φως να προβάλει 
και γω στ’ ακρογιάλι το βάθος κοιτώ
η μπόρα να φεύγει την ώρα που φέγγει
συντρίμμια ν’ αφήνει τι χάλι εικόνα 
η νέα μου σκέψη στο νου μου διδάσκει
 καινούργιο βιβλίο ζωή μου σχολείο 
ξανά μαθητής
η μέρα χαράζει κι ο άνθρωπος θύμα
απρόβλεπτο κύμα πληρώνει το κόστος
της άλλης ζωής
ξανά οι σελίδες θα πρέπει γραφτούνε 
εικόνες καινούριες με τέχνη να μπούνε
να βλέπουν οι νέοι το χάλι των άλλων
των δήθεν μεγάλων 
αξίες φευγάτες
του πάθους εργάτες το χρήμα καημένε
θα πνίξει να ξέρεις εσένα που ζεις

Η νέα σου μέρα χαμόγελο βλέμμα
λουλούδια στο βάζο στολίζουν εσένα
μια άδεια αρένα κι ο ταύρος γελά


χορό να μου στήσεις αν θέλεις να ζήσεις
με φίλο τον ταύρο στη νέα ζωή

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

  

Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Προσωπογραφία Μίμη Χ. Γεωργόπουλου


ΑΝΑΒΩ ΛΑΜΠΑΔΑ




Ανάβω λαμπάδα ανάσταση κάνω
το Πάσχα γιορτάζω σουβλίζω αρνί
ζωή δεν χαρίζω στο χάρο που θέλει
εμένα να πάρει αυτός για να ζει

θα πιω θα χορέψω κι αν θέλω θα κλέψω
το γέλιο που λέει ζωή μου ανήκει ποτέ δεκανίκι
χορός στο αλώνι το κέφι φουντώνει
ο θάνατος γέλιο ωραία ζωή

ανάβω λαμπάδα κιθάρα καντάδα τρελός ο σπουργίτης 
το λάθος του χάρου ο κρότος του σμπάρου
ξυπνά μία τρέλα ιέ μου για έλα 
σε καίω με φλόγα λαμπάδας φωτιά

χτυπάτε καμπάνες ανάσταση τώρα ετούτη την ώρα
το θάρρος νικάει κι αν είναι να πάει 
ώρα καλή

η άλλη η μέρα θα είναι ωραία και πάλι παρέα
οι φίλοι κοντά μου χρυσά τα προικιά μου
ιούς δεν φοβάμαι αφού θα θυμάμαι 
να βλέπω τη φύση σαν φίλη γλυκιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ










Η ΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ




Η μέρα γιορτάζει και όμως δακρύζει
τριγύρω σκοτάδι το φως σαν το βράδυ 
μιά φύση που βλέπει χωρίς να μιλάει
ο χρόνος κυλάει μορφές σιωπούν

κρυφή η αιτία και όμως την ξέρουν
δεινά που θα φέρουν οι πράξεις μιλούνε
ανθρώποι αιτία εκεί η ουσία 
μη ψάχνεις βελόνι στα άχυρα μόνη 
αδίκως κοιτάς

η μέρα γιορτάζει γιορτή δίχως ήχο 
μπροστά σου ο τοίχος πελώριο φράγμα
και λες μα τι πράγμα ετούτο μπροστά μου
ποιος χτίζει τη στράτα εσύ κακομοίρη
το έργο δικό σου και είναι κακό σου
μα βλέπεις τα άλλα μικρά μα μεγάλα
που πνίγουν ζωές

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΙ ΓΩ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ



Και γω δεν ακούω τα λόγια φοβίζουν
και τώρα αλλάζω  καινούριο χαρτί
χωρίς απορία βαδίζω στο χάος
καινούρια ζωή

ανοίγω τα τζάμια ο ήλιος ζεσταίνει
η μέρα χαϊδεύει τη σκέψη το νου
τζιτζίκι στο δέντρο με τέμπο να μπαίνει
τραγούδι κορμού

αγάπη χαρίζω σε φίλους που βλέπω
χαρά και αγάπη χωρίς αυταπάτη
καινούρια η μέρα και συ καλημέρα
ωραία χιονάτη σου κλείνω το μάτι
ζωή σε γνωρίζω σε θέλω πως είσαι
δικό μου μοντέλο στα όνειρα κείνα
άσπρα τα κρίνα στο βάζο κοσμούν 

και γω δεν ακούω τα λόγια των ξένων
η γνώση μετράει αετός που πετάει
μας βλέπει γελάει που πάτε καημένοι 
όλοι χαμένοι στο πριν στο μετά

πορεία δική μου χαρές και καημοί μου
γλεντάω με γλέντι που λέει μεγάλε
κι ακόμα συ βάλε τον πήχη ψηλά  

Μ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ