Αυγουστιάτικες δημιουργίες Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

Δημιουργίες Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

 

Γυρίστρα η σκέψη στο νου περπατάει

σαρώνει εικόνες άλλων καιρών

τα μάτια δακρύζουν συντρίμμια συνθέτει

τα κάνει παρόν

 

τσιγγάνα η σκέψη τη μοίρα σου λέει

κι ο νους σου πιστεύει τα λόγια θαρρείς

αλήθειες θα βγούνε τι όμορφη σκέψη

γλυκό παρελθόν

 

γυρίστρα η σκέψη ζωή που δεν σβήνει

το στίγμα αφήνει στο νου να πονά

κι σκέψη παιχνίδι που μοιάζει σαν δύνη

μα δεν σταματά

 

η σκέψη καντήλι μια φλόγα που καίει

τα λόγια της λέει στο νου σου κρυφά

σε πέλαγα άλλα μα πάντα να πλέει

με όρτσα πανιά

 

κι αν θέλεις να ζήσεις κράτα τη σκέψη

και πλάθε εικόνες ξανά μην αργείς

κι ο νους σου δικός σου ας τον να κλέψει

για λίγο χαρείς

 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

Η ΚΑΛΥΒΑ

 

 

Καλύβα μια λέξη και όμως μια έλξη

απλή η ζωή σου γλυκό το ψωμί σου

κι ο νους αγαπά

 

καλύβα η φύση απλή και η ζήση

όμορφα λόγια χωρίς τα ρολόγια

οι μέρες περνούν

 

καλύβα μια στέγη παλάτι νομίζεις

ονείρατα χτίζεις ταξίδια του νου

κρύο και ζέστη η ίδια εικόνα

ο χρόνος αιώνας τα χρόνια διπλά

 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

Καλοκαιρινές Δημιουργίες Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

Ο ΜΠΟΜΠΙΡΑΣ ΜΕ ΜΑΣΚΑ

 

Η πρώτη η τάξη μη βρέξει μη στάξει

κι ο μπόμπιρας μάσκα μολύβια και σάκα

στη πρώτη μικρή

 

φωνές μία μούγκα κι η τάξη σαν στρούγκα

παιδιά με μαντίλα φωνές που σωπαίνουν

μ’ απόσταση μπαίνουν στην τάξη πρωί

 

δασκάλα με μάσκα διδάσκει με χέρια

να δείχνει τ’ αστέρια φωνή της σιγή

οι πρώτοι ακούνε οι άλλοι κοιμούνται

σχολειό κι όπου βγει

 

εσύ εκεί κάτω μη κάνεις το γάτο

Μουγκρίζεις σ’ ακούω τον κώδωνα κρούω

σου βγάζω τ’ αφτί 

 

καζούρα με μάσκα το μάθημα λάσκα εδώ οι μεγάλοι

και δεν πειθαρχούνε  μικροί δεν ακούνε στην τάξη

χαμός

 

άλλου καλύπτει τα μάτια η μάσκα

άλλος τη βγάζει άλλος φωνάζει

κυρία μου πήρε ο φίλος τη μάσκα

να βάλω τραγιάσκα μπορώ να σωθώ ?

 

 

μιά μάσκα σχολείο μιά τάξη για πλάκα

το μάθημα λάσκα μουτσούνα με μάσκα

Θυμίζει .. ΖΟΡΟ

 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗ ΖΩΗ !!!

 

 

Ζωή που ανθίζει το φως σου χαρίζει

τριγύρω λουλούδια παιχνίδια καλούδια

χαρές μα και λύπες μα όμως δεν είπες

ζωή σ'αγαπώ!

 

Γκρινιάζεις φωνάζεις με όλους τα βάζεις

μπροστά σου η γειά σου γιατί δεν γελάς

 

και συ που κοιτάζεις τον ήλιο νυστάζεις

το λάθος δεν βλέπεις παρ’ ότι μου έχεις

τη δύναμη κείνη ψωμί με ταχίνι να τρως

το πρωί

 

άλλος κοιμάται αιώνιον ύπνο δυό λόγια στον τοίχο

που λένε και κλαίνε μακάρι να ζούσα κι ας ήμουν

ΕΣΥ !

 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΥΓΑΤΑ

 

 

Τα χρόνια φευγάτα και γω και η στράτα

γεμάτη εικόνες κι ο νους μοναχός

τα χρόνια φευγάτα το κέρδος εικόνες

το διάβα αιώνες και όμως παρόν

 

μιλάω στη νιότη στο νου ό,τι κι ό,τι

παρελθόν βασανίζει μαλλιά μου ασπρίζει

ταυτότητα άλλη περασμένα τα κάλλη

δυό βήματα μόνος ξαφνιάζει η σκέψη

σαν θέλει χορέψει το βαλς της ζωής

 

ξελογιάστρα η στράτα ταξίδι στα άστρα

 άλλο το θέλω μα τι περιμένω ο χρόνος

τελειώνει βουβό αηδόνι στο δέντρο λαλεί 

 

η μέρα χαράζει αρχίζει το χάζι οι σκέψεις

χαρίζουν χαρές μα και λύπες δεν ξέρω τι είπες

παιδί μα και γέρος χειμώνας το θέρος ανάκατα

όλα ο νους μου μια σβούρα οι σκέψεις σαβούρα

θέλω ρεμβάσω κάπου να φθάσω και κει να σταθώ

 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

ΚΑΙ ΣΥ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ…

 

 

Και ξάφνου μια σκέψη ο νους μου θα  κλέψει

εικόνα σου μία και συ μια κυρία

στη σκέψη μια γλύκα δυό λόγια χαμένα ελπίδα για σένα

ζωή μου εσύ

 

κουβέντα στη σκέψη εικόνα σου μπρός μου

αλήθεια για δωσ’ μου το χέρι σου πιάσω

και ότι ας χάσω μα θα’χω χαρά

 

αταίριαστα χρόνια που είσαι σε χάνω τι όνειρα κάνω

χοροί και τραγούδια μορφή σου λουλούδια

ζωγράφος θα γίνω το νέκταρ  να πίνω

με χρώμα οι μέρες χαμένες οι βέρες στο νου μου κρατώ

 

μια σκέψη φιγούρα το σώμα καμάρι κι ο νους μου θα πάρει

τη στράτα για σένα για να’ρθω κοντά σου χαρίσω προικιά σου

γιορντάνια στολίδια και κούκλες παιχνίδια αφού είσαι παιδί

 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δημιουργίες Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

 

ΜΕΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ

 

Μες στη βροχή ένα κορμί δυό βήματα στη στράτα

κάθε πρωί μέρα βροχής τα βάσανα παράτα

δυό δρασκελιές το βήμα σου μια φούρια η θωριά σου

δεν ξέρω που τραβάς

κλειστά τα σπίτια το πρωί μένα φουστάνι φαντεζί

πιστή η ώρα το πρωί δυό στάλες όλες η ζωή

και συ γλυκιά μου φεύγεις

μικρή εσύ και λυγερή αλλού το βλέμμα ντροπαλή

περνάς με φούρια το πρωί αλήθεια όμορφο κορμί

το άρωμα μ’αφήνεις

στο τζάμι στάλες να κυλούν δάκρυα μοιάζουν να μιλούν

θαμπάδα χνότου ζωγραφιά και γω με φούρια η ματιά

να ψάχνει γρήγορα να δει αλήθεια ποια περνάει

κόρη εσύ παιδί βροχής πάντα να τρέχεις μη βραχείς

για λίγο συ σταμάτα 

θέλω να δω μα το Θεό τα δυό σου μάτια να σκεφτώ

να γράψω μία μουσική να παίζει κείνο το πρωί

εισαγωγή στη στράτα

μη σταματάς βρέξει πολύ πάρε και μένα μην αργείς

παρέα μείνε το πρωί μια συντροφιά και η βροχή

χρώμα που έχει η ζωή ποτέ να μη πεθάνεις

έρωτα συ ταλαιπωρείς μα γλύκα τώρα η ζωή

θαμπό το φως και το πρωί ο νους μου ταξιδεύει

γράφω το στίχο με το νου μπορεί να είσαι αλλουνού

ζηλεύω αγκαλιά σου 

ώρα καλή σου η ευχή κάθε πρωί μες στη βροχή

ρυάκι η αγάπη     

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

  

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου