ΜΕΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ

 

Μες στη βροχή ένα κορμί δυό βήματα στη στράτα

κάθε πρωί μέρα βροχής τα βάσανα παράτα

δυό δρασκελιές το βήμα σου μια φούρια η θωριά σου

δεν ξέρω που τραβάς

κλειστά τα σπίτια το πρωί μένα φουστάνι φαντεζί

πιστή η ώρα το πρωί δυό στάλες όλες η ζωή

και συ γλυκιά μου φεύγεις

μικρή εσύ και λυγερή αλλού το βλέμμα ντροπαλή

περνάς με φούρια το πρωί αλήθεια όμορφο κορμί

το άρωμα μ’αφήνεις

στο τζάμι στάλες να κυλούν δάκρυα μοιάζουν να μιλούν

θαμπάδα χνότου ζωγραφιά και γω με φούρια η ματιά

να ψάχνει γρήγορα να δει αλήθεια ποια περνάει

κόρη εσύ παιδί βροχής πάντα να τρέχεις μη βραχείς

για λίγο συ σταμάτα 

θέλω να δω μα το Θεό τα δυό σου μάτια να σκεφτώ

να γράψω μία μουσική να παίζει κείνο το πρωί

εισαγωγή στη στράτα

μη σταματάς βρέξει πολύ πάρε και μένα μην αργείς

παρέα μείνε το πρωί μια συντροφιά και η βροχή

χρώμα που έχει η ζωή ποτέ να μη πεθάνεις

έρωτα συ ταλαιπωρείς μα γλύκα τώρα η ζωή

θαμπό το φως και το πρωί ο νους μου ταξιδεύει

γράφω το στίχο με το νου μπορεί να είσαι αλλουνού

ζηλεύω αγκαλιά σου 

ώρα καλή σου η ευχή κάθε πρωί μες στη βροχή

ρυάκι η αγάπη     

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ