Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ



Παρηγοριά μία χαρά δυο βήματα πιο πέρα
μία αρχή ελπίδα μου ο μάγος δεν μιλά
όνειρο τούτο διαλεχτό  η πρώτη μου ημέρα
το άρμα ξεκινά

σφίξε το χέρι δυνατά η στράτα δεν μιλάει
το άγνωστο απόκρυφο και συ μόνο κοιτάς
ένα σκοπό τούτο κρατά πιο πέρα να σε πάει
δικαίως καρτεράς

αδούλευτο το μάρμαρο το άγαλμα ακόμα
που πελεκά ο μάστορας κανείς δεν τον ρωτά
αν θα σ ‘αρέσει φίλε μου το νέο του το σώμα
το λένε τα γραπτά

το άγαλμα για να φτιαχτεί θέλει να ωριμάσει
ο χρόνος είναι σίγουρος να γίνει το κορμί
το ποιος μπορεί μα το θεό ετούτο να δαμάσει
το κάνει προσευχή

μεράκι είν’ το μέτρημα το φάλτσο το πληρώνεις
το μάρμαρο δεν παίζεται μπορεί να μη μιλά
ο ύπνος σου ανάλογος όπως εσύ τον στρώνεις
γιαυτό πολύ δουλειά

σε περιμένω χρόνε μου να σε καλωσορίσω
να σου κεράσω με φιλί την όμορφη καρδιά
και να σου δώσω όνομα αφού πρώτα βαφτίσω
τη πρώτη σου ματιά

και συ διαβείς με σύνεση όπως σου το αξίζει
το δίκαιο απλόχερα χαρίσεις στους θνητούς
και γίνε συ αλτρουιστής αυτός που θα χαρίζει
αγάπη στους εχθρούς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ










Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ 2016




Γυμνό το πόδι  στο γιαλό κορμί μου που βαδίζει
σε νέο χρόνο θα διαβώ απάτητο γιαλό
το άγνωστο το σίγουρο ποιος ξέρει τι χαρίζει
διαβάζω το χρησμό
μα κι ο χρησμός περίεργος τη σιγουριά δεν λέει
αφήνει ίχνη καταγής χωρίς το λογισμό
μονόξυλο μες στο γιαλό μονάχο του να πλέει
χωρίς προορισμό

ταξίδι που ξεκίνησε το βλέπω στα σημάδια
μία πορεία στο εξής ποτήρι που θα πιω
κεράσματα μες στη ζωή ευχή όχι σκοτάδια
εμπρός να περπατώ

κόντρα τα στήθια στον καιρό ασπίδα που κοντράρει
μια σιγουριά με νόημα και 'γω ένας μικρός
το πείσμα στον ανήφορο το ξέρω θα φορτσάρει    
αλλάζει ο καιρός

κάθε φορά η συνταγή τα ίδια μας διαβάζει
ρουτίνα γράφει η ζωή στην άμμο του γιαλού
δυο βήματα η δρασκελιά το κύμα κει φωλιάζει
διαβάτης του καημού

μία αρχή τα βήματα μία χρονιά δική μου
θα την διαβώ χωρίς μιλιά με βήματα γοργά
θα γράψω συμπεράσματα στη νέα τη ζωή μου
πολλά ίσως σοφά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 2016


            
Ο νέος χρόνος έφθασε χαράζει μια αχτίδα
δυο ψίθυροι ένα φιλί ευχές από καρδιάς
το όνειρό σου γίνεται κρυφή βαθιά ελπίδα
τον κόσμο χαιρετάς

λύσε τα γκέμια στ’άλογα κι ο καλπασμός φευγάτος
κι τύχη που τρελάθηκε αέρας στα πανιά
ο νέος χρόνος φάνηκε γέλια χαρές γεμάτος
κερνάει τα παιδιά

λύχνε μεγάλωσε το φως και φέξε τη σοφία
κέρνα με σκέψη τα μυαλά ειρήνη εις τη γη
και βάλε πλώρη για καλά ακίνδυνη πορεία
στη θήκη το σπαθί

κάνε το είναι σου αν θες σαν φως αποσπερίτη
δείξε σημάδι από νωρίς χαμόγελο γλυκό
και κάμε το αστέρι σου να μοιάζει με προφήτη
με εύκολο χρησμό

μετράς το τέλος σου εσύ ο χρόνος σου τελειώνει
και τα παλιά που πόνεσαν εμπρός ας ξεχαστούν
χτύπα μ’ αγάπη το σφυρί και με ρυθμό τ’αμόνι
τα βάσανα μη’ ρθουν

και συ σαν νέος πρόσεχε με σύνεση τα λάθη
όλος ο κόσμος καρτερεί ν’ ακούσει τι θα πεις
ταξίδεψε και πέταξε των αρχηγών τα πάθη
με αίμα μη βαφτείς


ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2016





  

Ευχές με δώρο που κρατώ την πόρτα σας χτυπάω
ο πρώτος κρότος της χρονιάς ανοίξτε για να μπω
μουσαφιριά στο σπίτι σας τα γιορτινά φοράω
ποδαρικό εγώ

αστροφεγγιά γλυκό το φως ηλιόλουστη ημέρα
μία χαρά στο σπιτικό χαμόγελα καρδιές
σημάδια που φανήκανε δυο νότες μια φλογέρα
γλυκές οι λιχουδιές  

χίλιες ευχές μες στο κουτί ρολόι της ψυχής μου
μετρά το χρόνο που κεντά στεφάνι της μυρτιάς
πάρε το γούρι συ αν θες μαζί με την ευχή μου
ποτέ να μη πονάς

και πίστεψε στο δώρο μου και στο χρησμό που γράφει
από καρδιάς το φυλαχτό συμβολικά θα πει
αυτός ο χρόνος να γενεί αστέρι που αστράφτει
σε τούτη τη ζωή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΑΛΛΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ




Δέντρο που φύτρωσες εσύ μνημείο που πονάει
στην αμμουδιά πόσες μορφές ζητούν μια αγκαλιά
σωσίβια  στολίδια σου το κύμα τα ξερνάει
τα σπρώχνει μια φωτιά


πόσοι θεοί μπερδεύτηκαν δεν ξέρεις ποιος γιορτάζει
αντί για χιόνι έπεσε μια μοίρα τους κακιά
κι αμμουδιά τους έγινε ο τάφος που φωνάζει
τα χρόνια σας πολλά


μικροί μεγάλοι ναυαγοί αγκάλιασμα σημάδι
φωνές βοήθεια ρε παιδιά το κύμα που φυσά
θανατηφόρο σαν ξεσπά θανάτου τούτο χάδι
γιορτές μια συμφορά


και συ που βλέπεις τον καημό χωρίς μιλιά το βλέμμα
ματώθηκε ο κόσμος μας γιατί δεν αγαπά
πόσες αλήθειες έγιναν  πελώριο τους ψέμα
Χριστούγεννα παιδιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΑΣΤΟΛΙΣΤΟ ΕΛΑΤΟ


                  

Αγγέλου φάντασμα εσύ της νύχτας ερημίτης
ξεχάστηκες κάπου εκεί μονάχο σκυθρωπό
χωρίς φωλιά πλανόδιο φτωχός εσύ σπουργίτης
της μέρας ορφανό

ξερά τα φύλλα μείνανε του κήπου ξεροβόρι
περάσανε δεν πρόσεξαν διαβάτες βιαστικοί
μπαρκάρανε όλοι μαζί σε γιορτινό βαπόρι
σε σάλα γιορτινή

με συντροφιά τη μοναξιά οι μέρες σου πονάνε
οι φίλοι σου γιορτάζουνε λαμπάκια φωτεινά
την άγια νύχτα τραγουδούν το χρόνο χαιρετάνε
και συ στα σκοτεινά

φτωχό μου έλατο εσύ που έφθασες δεν ξέρεις
σε κόψανε για πώληση κρατάς ένα γιατί
το έθιμο αιτία σου εσύ να υποφέρεις
ξερό έχεις κλαδί

θα σε στολίσω νοερά φωτάκια με στολίδια
θα σε βαπτίσω άρχοντα το πρώτο της χρονιάς
και στο κορμό σου θα σταθώ με χίλια δυο παιχνίδια
εσύ να μη πονάς

φτωχό μου έλατο εσύ θα γίνουμε δυο φίλοι
θα κρεμαστώ στους κλώνους σου στολίδι ζωντανό
και θα γιορτάσουμε μαζί τον Άγιο Βασίλη
με πέταλο χρυσό


ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΕΛΑΤΟ


 
Άναψε φώτα για πανιά το σήμερα γιορτάζει
κι θάλασσα είναι ξηρά καμπάνες εκκλησιάς
και η αγάπη μαρτυρά αυτό όπου κουρνιάζει
συναίσθημα χαράς

θαλασσινό μου έλατο τη μοίρα σου στολίζεις
τα νέα σου ταξίδια σου να έχουν σιγουριά
και τα μπουρίνια που θα βρεις εσύ να τα κερδίζεις
στη νέα σου χρονιά

πάντα να είσαι στόλισμα στο πέλαγος στολίδι
μια ομορφιά μες στη βραδιά σαν έλατο υγρό
συλλεκτικό τόσο μικρό σαν σπάνιο κοχύλι
σε κάμαρας γιαλό

κι ο καπετάνιος χριστιανός συμβολικά στολίζει
κατάρτια άλμπουρα πανιά ψαρεύει στην ξηρά
αμίλητος στη κουπαστή χαρμόσυνα σφυρίζει  
Χριστούγεννα παιδιά

Το βιάτζο του ανάπαυλα στο σπίτι θα καλάρει
τις μέρες τούτες να χαρεί χωρίς να μας βραχεί
και τις ευχές για τις ψαριές μ’αγάπη θε να πάρει
σειρήνα του ηχεί
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ;


                    

Καλήν ημέραν άρχοντες χαρά στο σπιτικό σας
κι ο ήλιο όπου φώτισε ελπίδα στη χρονιά
το φως να φέξει αρχοντιά να είναι όλο δικό σας
ευχές απ’ τα παιδιά

τρία παιδιά τρεις οι ψυχές με τρίγωνα στα χέρια
τρεις οι φωνές ακούστε τες ανοίξτε για να μπουν
για το καλό φιλέψτε τα αδειάστε τα πανέρια
στο σπίτι σας χωρούν

ημέρα τούτη μια χαρά στολίζει τη ψυχή σας
διώξτε κακίες δάκρυα αθώες οι καρδιές
κι αλλάξτε έκφραση να δει ταλαίπωρη μορφή σας
χωρίς να μοιάζει χθες    

ήχος τριγώνου που θα πει μα η χαρά στην πόρτα
ξαφνιάζει το συναίσθημα μια θύμηση παλιά
κι αν δεν θυμάσαι την αυγή εσύ αμέσως ρώτα
τη δόλια τη γιαγιά

ζωή βαδίζεις μοναχή σε στράτα που δεν ξέρεις
τούτες τις μέρες εύχεσαι τα ‘ χρόνια σου πολλά ’
την ευτυχία προσπαθείς στο σπιτικό να φέρεις  
για μια καλή χρονιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ









                  

Χιονάνθρωπος θε να γινώ στο χιόνι να γιορτάσω
στις μέρες τούτες θε να πω τα κάλαντα μ’ευχές
το νέο χρόνο με χαρές θέλω να τον προφτάσω
και συ αν θέλεις βγες

στο σπίτι έξω θα σταθώ στα άσπρα γω ντυμένος
το κόκκινό μου το κασκόλ νιφάδες το κοσμούν
για το καλό θε να γελώ κι ας είμαι και βρεγμένος
καμπάνες θα χτυπούν

το τρίγωνό μου που ξυπνά τη φαντασία πλέκει
και τα μικρά όλο χαρά βαρκούλες του γιαλού
χαμόγελα όλο δροσιά το δένδρο τους παρ’έκει
στολίδια που μιλούν

χιονάνθρωπε ελπίδα μου το πέταλο κρεμάω
το γούρι μου για το καλό στη πόρτα καρφωτό
στο νέο χρόνο θα γελώ αφού θε να γλεντάω
μη φύγεις απ’ εδώ

κάνε παρέα στα παιδιά κι ας είσαι χιονισμένος
ο θαυμασμός ατέλειωτος στο άσπρο σου κορμί
μα κι ο μεγάλος σαν σε δει θα μένει κερδισμένος
χωρίς να σου μιλεί

κι όταν περάσουν οι γιορτές και οι ευχές τελειώσουν
εσύ σιγά – σιγά στο στέκι σου θ’ αλλάζεις φορεσιά
αφού οι μέρες οι ζεστές τα χιόνια σου θα λιώσουν
και συ θα μείνεις μ’ένα γεια

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Από το παραμύθι του ..Χανς Κρίστιαν Άντερσεν .
                Το Κοριτσάκι με τα σπίρτα

     

Δυο σπίρτα η ελπίδα της το κέρδος περιμένει
τέλος του χρόνου έφτασε το κρύο τσουχτερό
αν θα πουλήσει κέρδισε σχεδόν την οικουμένη
χαμόγελο γλυκό

μα η νυχτιά πλησίασε σκοτάδι να μη φέγγει
η αντοχή στο όριο μικρό μου πως πονάς
δίχως παπούτσια έρημο μα ούτε μία στέγη
τα πόδια σου κοιτάς

ανάβει σπίρτο ζέστανε για λίγο την ελπίδα
ανάβει και το δεύτερο το κέρδος του καπνός
η μοίρα του παρόμοια θυμίζει καταιγίδα
κακός και ο χρησμός

το όνειρο σαν μπάταρε για λίγο το ζεσταίνει
μια συντροφιά το κέρασε στον ύπνο η γιαγιά
κρατά ελπίδα όρθια μα δεν τα καταφέρνει
ο θάνατος ξεσπά

κι ο νέος χρόνος άρχισε το κρίμα να μετράει
σαν συναντά κάπου εκεί την φτώχeια να μετρά
ακίνητο στην παγωνιά κανείς δεν το κοιτάει
ο άνθρωπος ξεχνά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ