ΤΟ ΑΣΤΟΛΙΣΤΟ ΕΛΑΤΟ

                  

Αγγέλου φάντασμα εσύ της νύχτας ερημίτης

ξεχάστηκες κάπου εκεί μονάχο σκυθρωπό

χωρίς φωλιά πλανόδιο φτωχός εσύ σπουργίτης

της μέρας ορφανό

ξερά τα φύλλα μείνανε του κήπου ξεροβόρι

περάσανε δεν πρόσεξαν διαβάτες βιαστικοί

μπαρκάρανε όλοι μαζί σε γιορτινό βαπόρι

σε σάλα γιορτινή

με συντροφιά τη μοναξιά οι μέρες σου πονάνε

οι φίλοι σου γιορτάζουνε λαμπάκια φωτεινά

την άγια νύχτα τραγουδούν το χρόνο χαιρετάνε

και συ στα σκοτεινά

φτωχό μου έλατο εσύ που έφθασες δεν ξέρεις

σε κόψανε για πώληση κρατάς ένα γιατί

το έθιμο αιτία σου εσύ να υποφέρεις

ξερό έχεις κλαδί

θα σε στολίσω νοερά φωτάκια με στολίδια

θα σε βαπτίσω άρχοντα το πρώτο της χρονιάς

και στο κορμό σου θα σταθώ με χίλια δυο παιχνίδια

εσύ να μη πονάς

φτωχό μου έλατο εσύ θα γίνουμε δυο φίλοι

θα κρεμαστώ στους κλώνους σου στολίδι ζωντανό

και θα γιορτάσουμε μαζί τον Άγιο Βασίλη

με πέταλο χρυσό

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ