Δέντρο που φύτρωσες εσύ μνημείο που πονάει
στην αμμουδιά πόσες μορφές ζητούν μια αγκαλιά
σωσίβια στολίδια σου το κύμα τα ξερνάει
τα σπρώχνει μια φωτιά
πόσοι θεοί μπερδεύτηκαν δεν ξέρεις ποιος γιορτάζει
αντί για χιόνι έπεσε μια μοίρα τους κακιά
κι αμμουδιά τους έγινε ο τάφος που φωνάζει
τα χρόνια σας πολλά
μικροί μεγάλοι ναυαγοί αγκάλιασμα σημάδι
φωνές βοήθεια ρε παιδιά το κύμα που φυσά
θανατηφόρο σαν ξεσπά θανάτου τούτο χάδι
γιορτές μια συμφορά
και συ που βλέπεις τον καημό χωρίς μιλιά το βλέμμα
ματώθηκε ο κόσμος μας γιατί δεν αγαπά
πόσες αλήθειες έγιναν πελώριο τους ψέμα
Χριστούγεννα παιδιά
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου