Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΣΤΑΣΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΟ

Μες στη βροχή που περπατώ

είμαι σκιά σ’ ακολουθώ

και συ κοιτάς να μη βραχείς

στάσου για λίγο να χαρείς

δυό στάλες τώρα η ζωή

τι κι αν για λίγο συ βραχείς

μία καρδιά όπου πονεί

λόγια αγάπης να χαρείς

γύρω ψιχάλες η βραδιά

έστω για λίγο μια ματιά

τρέχεις σκοτάδι δεν μιλάς

στάσου μικρή αν μ’αγαπάς

δάκρυα στάλες που κυλούν

μοιάζουν σαν χάντρες που κρεμούν

γιορντάνια τόσα στο λαιμό

λάμψεις βροντές στον ουρανό

ομπρέλα κλείνει βιαστικά

δεν μου χαρίζει μια ματιά

πόρτα βαριά μια κλειδαριά

μπόρα ετούτη μια φορά

και γω να στέκω στη βροχή

δύο ποτήρια με κρασί

μεθώ μια σκέψη ταραχή

δείξε σημάδι σου μικρή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Η ΟΜΠΡΕΛΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

Ψιλόβροχο στη λίμνη σου μια πόλη ησυχάζει

υφαίνει σκέψεις στεναγμούς βαθιά μες στη ψυχή

και γω στη άκρη στέκομαι ακίνητος με χάζι

στο νου μου ταραχή

ομπρέλα λίμνης σκέπασε εικόνες που δεν σβήνουν

το ψιλοβρόχι συντροφιά στο βάθος να κοιτώ

και οι σταγόνες στο νερό αχόρταγα να πνίγουν

εκείνο τον καημό

Γαϊτα μόνη κ’ έρημη Πελάδα που δεν κρένει

δύο γλαρόνια μούσκεμα ακίνητα κοιτούν

κι σκέψη που δεν έσβησε σε πρόσωπα πηγαίνει

που τώρα πια δεν ζουν

ομπρέλα κράτα να χαρείς το σκέπαστρο ζωή μου

το κάλεσμα της σκέψης μου σε λίγο τρελαθώ

και η στιγμή που κέρασε μια νότα στο κορμί μου

νομίζω θα πνιγώ

και συ βροχούλα χάδι σου που λούζεις το κορμί μου

ομπρέλα γρήγορα πετώ στη λίμνη με κουπί

και ξεδιπλώνω σκέψεις μου τις παίρνω και μαζί μου

ταξίδι κι όπου βγει

το σκηνικό συμπλήρωσε εκείνη η αγάπη

όπου κρατά τη μνήμη μου παστή στην ερημιά

κι μυρουδιά της θάλασσας στο είναι μου χορτάτη

στο κόσμο είναι μια

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ Η ΖΩΗ

Μια σκέψη τώρα η ζωή μπορεί κι ένα τραγούδι

εικόνα κείνη της καρδιάς η πρώτη σου ματιά

το χάδι σου το απαλό  σαν του πουλιού το χνούδι

θεέ τι ομορφιά

μια φλόγα συ που άναψες δεν λέει πια να σβήσει

σαν το καντήλι εκκλησιάς θα καίει στη ζωή

κι ο έρωτας ο ντροπαλός μπροστά σου γονατίσει

χαρίζοντας φιλί

μια σκέψη τώρα η ζωή εικόνες μου χαρίζει

μια συντροφιά τα λόγια σου τον ήχο σου κρατώ

το τέμπο κείνο το παλιό στ΄ αυτιά μου θα σφυρίζει

τη λέξη σαγαπώ

ΜΙΜΗΣ

ΞΑΝΑ ΜΑΘΗΤΗΣ

Γέρνω το σώμα μου ζερβά το χρόνο μου μπατάρω

ξανά σχολειό μου θυμηθώ θυμάμαι τα παλιά

χαρτί μολύβι θα κρατώ τη σάκα μου θα πάρω

δυό γράμματα ξανά

έλα μικρέ και κάθισε στο πρώτο το θρανίο

και να κοιτάς το δάσκαλο και μη ζητάς να φας

η πρώτη τάξη δύσκολη πρωτόγνωρο βιβλίο

και πάψε να μιλάς

μολύβι μύτη πλακουτσή το δάγκασες το βλέπω

να γράψεις δήθεν προσπαθείς μουτζούρα στο χαρτί

και γω που είμαι δάσκαλος κοντά σου θε να στέκω

να μάθεις τη γραφή

μα ο μικρός στον κόσμο του παιχνίδι όλη μέρα

τι βάσανο και τούτο δω κουδούνι δεν χτυπά

που είσαι έλα γρήγορα και πάρε με πατέρα

κολύμπι στα βαθιά

να μη κοιτάξω δεξιά ζερβά απαγορεύει

ο δάσκαλος ο αυστηρός συνέχεια μιλά

κι ο διπλανός μου να σκουντά σαν κάτι να γυρεύει

τη σάκα μου τραβά

μια τάξη όλο κίνηση φωνές και πανηγύρια

οι τελευταίοι μοιάζουνε σαν παιδική χαρά

ακούστε όλοι σεις μικροί ξεχάστε τα χατίρια    

ο δάσκαλος μιλά

κι όσο μιλά ο δάσκαλος  αλλού αυτός σφυρίζει

να φάει θέλει το ψωμί διάλλειμα χτυπά

σαΐτα τρέχει στην αυλή κι αρχίζει να τσιρίζει

μια μπάλα να κλωτσά

αχ ρε σχολειό μου κράτα με για χρόνια μες στη τάξη

να μη γεράσω γω ποτέ το λέω με καημό

κι αν μου ζητήσει η ζωή εμένανε να θάψει

ο τάφος μου εδώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μϊμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μϊμη Χ. Γεωργόπουλου

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

Νότες θαμπές βασίλεμα στο βάθος ένας ήχος

κυματισμός ανύπαρκτος γαϊτα να γλιστρά

καλαμωτή το φρύδι της μπροστά της ένας τοίχος

τραγούδι ξεκινά

εικόνα τούτη ζωγραφιά ο πίνακας μιλάει

δυό νότες στο πεντάγραμμο μαέστρος η βραδιά

κι ένας μαΐστρος απαλός ν’αρχίζει να φυσάει

θεέ τη ομορφιά

αρμύρα συ το  άκουσμα τραγούδι σου μαγεύει

σκεπάζει λίμνη ήσυχη κοιμάται ο γιαλός

κι ο θεατής εκστατικός με σκέψη να παλεύει

στη λίμνη μοναχός

νότες ψηλές που χάνονται που φθάνουν στα ουράνια

τεντώνουν τον ορίζοντα τον κάνουν ταραχή

κι σκέψεις χρωματίζονται σαν λαμπερά γιορντάνια

του γάμου η γιορτή

τραγούδι η πανσέληνος αντανακλά στο κύμα

ο ήχος εδυνάμωσε το φόρτε του παλμός

κι η μελωδία χάνεται χωρίς μια στάση κρίμα

μια λάμψη ο χαμός

κι πόλη τούτη που κοιτά που στέκει ησυχάζει

απολαμβάνει τη στιγμή γυμνό της το κορμί

χειροκροτεί με θαυμασμό τη μουσική θαυμάζει

τι σύνθεση αυτή

ορχήστρα φύσης φτιάχτηκε δυό φύκια βλεφαρίδες

ιβάρια δίχτυα πετονιές παπιά και αλυκές

γλαρόνια αγριόχηνες  μικρές μου φαλαρίδες

αρμονικές φωνές

μικρή μου πόλη μάθε το η λίμνη σου ταλέντο

η μουσική της όνειρο κερνά μια ομορφιά

αφέντρα του ορίζοντα απότομο σπαβέντο

κρατά μια λεβεντιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΑΣ ΕΡΧΟΣΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ (γράμμα στη Λιμνοθάλασσα )

Ας ερχόσουν για λίγο τα μαλλιά σου χαϊδέψω

το ζεστό σου το χέρι μια παλάμη σφικτή

κι ένα ξένο φιλί σου άθελά σου να κλέψω

είναι τώρα στιγμή

κατσαρά τα μαλλιά σου χτένισμά σου που λέει

τα σαρκώδη σου χείλη μια ψυχή π’ αγαπώ

δεν μπορώ να σου φύγω αφού σκέψη μου πλέει

μόνο δω θα σταθώ

ας ερχόσουν για λίγο το κορμί σου να κλέψω

να ταιριάξω το σώμα με μοντέλο γλυπτό

και στον μάστορα κείνον μα χαρά να του γνέψω

μία φλόγα κρατώ

είμαι δούλος της τέχνης με τα λόγια χαϊδεύω

κάθε μέρα παλεύω ψάχνω μέρος σταθώ

έρωτά μου σε χάνω μια ματιά σου γυρεύω

τόσα λίγα ζητώ

ας ερχόσουν για λίγο σε καντήλι που καίει

στο σκοτάδι εκείνο που κρυφά μελετώ

κι ένα στίχο που γράφω αμυδρά να μου λέει

μία μόνο ποθώ

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

ΚΡΥΦΟ ΦΙΛΙ

Κρυφό φιλί μια ταραχή

μέσα στο νου μία αρχή

ο έρωτας δραγάτης

όνειρο συ είσαι αυγή

ύπνος βαθύς μη μου το πεις

είσαι διαβάτης

και γω ποθώ μα ξεγελώ

δύο ποτά άμα θα πιω

ένα φιλί σου θα κρατώ

απλά όλα απάτη

όρκο δεν παίρνω ξεγελώ

είναι το άλλο μου εγώ

μία στιγμή απατηλή

αθώα ήταν η στιγμή

ένα παιχνίδι η ζωή

τώρα το ξέρω

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ