Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Η ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ

Και συ γλυκιά σαν άνεμος ξαπλώστρα στο μπαλκόνι

μια κάμαρα τόσο λιτή σκιά μία δροσιά

μαΐστρου χάδι χάιδεψε κουρτίνα να σηκώνει

γυμνό κορμί σου φορεσιά

ήλιου αχτίδα τόλμησε να φέξει τις γραμμές σου

λάμψη που θάμπωσε ματιά επρόδωσε κορμί

και πήραν σάρκα και ζωή στο φως οι έρωτές σου

να ζει κανείς η να μη ζει

μια θάλασσα δυό κύματα δυό γλάροι που φλερτάρουν

το σκηνικό εστήθηκε ζωγράφε που κοιτάς

σκέψεις δειλές και ντροπαλές σαν θέλουνε να πάρουν

τον πίνακα με μιας

στην αμμουδιά σαν φύτρωσες η άμμος σε γιατρεύει

έχεις δροσιά το κύμα σου τον γλάρο συντροφιά

δροσιά νοτιά κάθε πρωί βαρκούλα σε ζηλεύει

της φύσης ομορφιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ  

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

ΧΡΩΜΑ ΓΑΛΑΖΙΟ

Κύμα γαλάζιο όνειρο βαρκούλα στ’ ακρογιάλι

μαΐστρος άνεμος πνοή και γω στην κουπαστή

η θέα σκέψη παιδική στο σήμερα μια ζάλη

ετούτη η στιγμή

ιδρώτας άσπρος ξέρανε αλάτι στο κορμί μου

παράξενη η στάση μου στην άμμο περπατώ

κύμα ρηχό το χάδι του βουτιά και το κουπί μου

με έκσταση κοιτώ

γαλάζιο τούτο θύμηση εικόνα που δεν σβήνει

γυρνώ στα πίσω σκέφτομαι ξεθάβω μυστικά

ο νους μου μέθυσος θα πει αγάπες όπου πνίγει

πληρώνω ακριβά

βάρκα γαλάζια άραξε η άγκυρα σκουριάζει

κοιτά αμήχανα θα πει οι άλλοι μια σιγή

φιγούρες μείναν γραφικές για μένα το μαράζι

γνωστή η συνταγή

γλάρε εσύ όπου πετάς κι από ψηλά με βλέπεις

έχω δυό λόγια να σου πω του νου μου μυστικά

κατέβα κάτω να χαρείς μη βιάζεσαι μη τρέχεις

για κούρνιασε σιμά

και μη ρωτάς δεν θα σου πω για σκέψη π’ αρμενίζει

παρά μονάχα συ αν θες χαιρέτα νοερά

μία πηγή στη θάλασσα που πάντα αναβλύζει

χρώμα γαλάζιο φίλε μου

σε τούτα τα νερά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΙΛΙ

Κοιτάς κοιτώ κρατάς κρατώ στο χέρι γνωριμία

και συ ψυχή που δεν μιλάς ο νους σου μια μορφή

παιχνίδι κάνει η ζωή γαλήνη τρικυμία

μια όμορφη στιγμή

στάμπα φιλί γραπτό κρυφό το μάγουλο προτείνω

χαρίζεις ένα σου φιλί ταυτότητα ψυχής

χωρίς να δείχνω κέρδισα το νέκταρ σου το πίνω

ποτέ να μη χαθείς

καρδιά εσύ μικρού παιδιού τα μάτια σου δυό χάντρες

ζωγραφισμένα μες στο νου συνέχεια γελούν

αγιόκλημα το άρωμα που φύτρωσε στις μάντρες

δυό χείλη πως ρουφούν

συνέχεια μα η στιγμή δίχως αρχή και τέλος

πότε σαν πρώτη του φορά κερνά μια ηδονή

και πότε πάλι δυστυχώς να μη σε βρίσκει βέλος

αυτό θα πει ζωή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ.Γεωργόπουλου

Μίμης Χ.Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Η ΜΟΝΑΞΙΑ

                 

 Στη μνήμη του μεγάλου ποιητή Κ. Καρυωτάκη -  21 Ιουλίου  1928

Στέκει μονάχος και κοιτά κι η νύχτα τον τυλίγει

σαν κυπαρίσσι γέρικο εκεί στην ερημιά

τι θέλει άραγε να πει μήπως και να λυγίζει

τον έρωτα επίστεψε μα έκφραση καμιά

μέσα στο νου μια σκέψη το κορμί της να προβάλλει

να στέκει κείνο όρθιο  με χέρια  ανοιχτά

να χει τα μάτια όμορφα γαλήνη στ΄ακρογιάλι

κ΄ένας μαΐστρος άνεμος  σαν  χάδι να φυσά

να’ χει τα στήθια της γυμνά σαν κάτι να γυρεύει

και ν΄ανεβάζει τον σφυγμό μεθύσι στην καρδιά

πολλές οι σκέψεις μες στον νου κρυφό έχει σημάδι

για ποιον είναι το δώρο της αλήθεια ρε παιδιά

έχει λουλούδια όμορφα σε γλάστρα φυτρωμένα

έχει καρδιά όπου σκιρτά καημό που τυραννά

βουβοί οι πόθοι χάνονται με μυστικά χαμένα

γεράσανε οι αντοχές το τέλος είν’ σιμά

ο λόγος του εφύτρωσε  πρασίνισε χορτάρι

τα λόγια του προφητικά θα μένουν σαν γραφή

παρηγοριά οι σκέψεις του σελίδες στο συρτάρι

τι κρίμα η απόφαση μια σκέψη τυραννεί

και των πουλιών το λάλημα με τρέμουλο στον ήχο

πώς τρεμουλιάζει η καρδιά σιγή στη μοναξιά

δυό λόγια μόνο η γραφή σαν σύνθημα σε τοίχο

το τέλος έτσι γράφτηκε με σφαίρα στη καρδιά

και τ’ όνειρο που σβήστηκε χωρίς να έχει σάρκα

θα γίνει άνεμος  καπνός  σε λίγο θα χαθεί

κι αυτός θα μένει μοναχός σε τάφο δίχως πλάκα

αιώνια μονάχος του εκεί να κατοικεί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος