Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

ΓΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΣ







Μια μοναξιά δύο κουπιά
μες στα βαθιά στη μοναξιά
για πού τραβάς

θύμα εσύ μες στο νοτιά
κρατάς στο χέρι πετονιά
για πού τραβάς

γύρνα αν θες έλα κοντά
δέσε τη βάρκα συ σφικτά
για πού τραβάς

κάνε λιμάνι τη χαρά
στάσου για λίγο μια φορά
δεν μου μιλάς

ΜΧ.Γ.







ΜΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ



 

Μια μοναξιά για συντροφιά
δυό βήματα χαμένα
μια στράτα τώρα σιωπή
διαβάτης μοναχός

μια σιωπή ολόγυρα
εικόνα που τρομάζει
μια σκέψη που δεν χάνεται
η μόνη συντροφιά

και συ μάσα στο νου
σαν φάρος που διαβάζει
τη ρότα προς το άγνωστο
κρατά με σιγουριά

η μοναξιά παρηγοριά
πυξίδα όπου δείχνει
χαμόγελο που ξέχασες
και όμως θα να΄ρθεί

Μ.Χ.Γ.


















Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου


Η ΓΑΪΤΑ




Μαΐστρου θάλασσα εσύ του πέλαου σημάδι
περνάς βουβά δεν με κοιτάς το μάτι σου λοξό
και γω κοιτώ χαμογελώ κρυφό εσύ σμαράγδι
στην άμμο σ 'αγαπώ

δύο κοχύλια ζωντανά στο κύμα να ξαπλώνουν
σφιχτά τα χέρια αγκαλιά με πάθος να φιλούν
ο έρωτάς  τους αρμυρός με βότσαλα πληρώνουν
δυό γλάροι τα κοιτούν

Γαϊτα  συ για πού τραβάς πανί σου σαν κορδέλα
ο φιόγκος σου μια ομορφιά θυμίζει δοξαριά
σινιάλο κάνεις τη φορά και λες αν θέλεις έλα
να κάνεις συντροφιά

και συ παιδί τσαλαβουτάς στο κύμα αρμενίζεις
πόσες φορές δεν έλουσες  μ’αρμύρα το κορμί
μ’ ένα κοχύλι αδειανό συνέχεια σφυρίζεις
και βράδυ και πρωί

ώρα καλή λοιπόν εσύ εικόνες να χαρίζεις
θαλασσινό μου φτερωτό του γλάρου το παιδί
κάνε τραγούδι σφύριγμα και πρίμα ν’ αρμενίζεις
και γω στην κουπαστή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ














  



















Σάββατο 13 Μαΐου 2017

( Αφιερωμένο στη γιορτή της Μάνας )

        
Γέννα χαρά με δυο φιλιά γέννα με πόνο το καρπό
ζήτα να δεις και τη ζωή τον ήλιο π’ανατέλλει
μικρή φωτό όπου κρατώ δυο λόγια μόνο θα σου πω
το χάδι σου σαν μέλι


Φτερούγα πούπουλα φτερά είσαι απέραντη αγκαλιά
μικρό κρεβάτι τα πλεχτά δυο άσπρα σου σεντόνια
κάθε φορά σου η ματιά χαμόγελα εσύ κρυφά
τα λόγια αηδόνια


Κι όταν μεγάλος τώρα πια μια σιγουριά όλο χαρά
εικόνα σου χρωματιστή μέσα στο νου σεργιάνι
είσαι χρυσός μα το Θεό και φυλαχτό ναι στα κρυφά
στο κάθε μου λιμάνι


Δυο λόγια δίχως αμοιβή βράδυ πρωί για μένα
σαν εραστής στο ραντεβού πάντα κοντά κάθε στιγμή
τα στήθια βάζεις συ μπροστά στην άγρια αρένα
μαχαίρι να σε βρει


Μάνα που ήσουν ζηλευτή ψάχνω να σε βρω απ’ το πρωί
φοβάμαι τώρα μοναχός κι ας είμαι και μεγάλος
είμαι μικρός νύχτα το φως παραδοχή χωρίς ντροπή
ήσουν το κάλλος


Τώρα ψηλά ένα πουλί χωρίς κλαδί κουρνιάζει
δυο σύννεφα στον ουρανό φιγούρα κάνουν μα θωρώ
μία μορφή θολή καρδιά ταράζει που σου μοιάζει
τρεκλίζω που κοιτώ


Σηκώνω χέρι να πιαστώ απ’ το δικό σου τον καρπό
πιάνω κενό χάνω τα λόγια τον ειρμό τα χάνω
μάνα φωνάζω δυνατά θέλω για λίγο κρατηθώ
νομίζω πως σε πιάνω


Γελάς κρυφά μέσα απ’τα σύννεφα κοιτάς το γιό σου
μια μυρουδιά όλο δροσιά ο κάμπος άνθρωπός σου
και γω κρεμώ όλο χαρά στα στήθια μενταγιόν σου
γλυκιά μάνα ο γιός σου  


ΜΙΜΗΣ Χ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


 
 


Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου