Η ΓΑΪΤΑ

Μαΐστρου θάλασσα εσύ του πέλαου σημάδι

περνάς βουβά δεν με κοιτάς το μάτι σου λοξό

και γω κοιτώ χαμογελώ κρυφό εσύ σμαράγδι

στην άμμο σ 'αγαπώ

δύο κοχύλια ζωντανά στο κύμα να ξαπλώνουν

σφιχτά τα χέρια αγκαλιά με πάθος να φιλούν

ο έρωτάς  τους αρμυρός με βότσαλα πληρώνουν

δυό γλάροι τα κοιτούν

Γαϊτα  συ για πού τραβάς πανί σου σαν κορδέλα

ο φιόγκος σου μια ομορφιά θυμίζει δοξαριά

σινιάλο κάνεις τη φορά και λες αν θέλεις έλα

να κάνεις συντροφιά

και συ παιδί τσαλαβουτάς στο κύμα αρμενίζεις

πόσες φορές δεν έλουσες  μ’αρμύρα το κορμί

μ’ ένα κοχύλι αδειανό συνέχεια σφυρίζεις

και βράδυ και πρωί

ώρα καλή λοιπόν εσύ εικόνες να χαρίζεις

θαλασσινό μου φτερωτό του γλάρου το παιδί

κάνε τραγούδι σφύριγμα και πρίμα ν’ αρμενίζεις

και γω στην κουπαστή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ