Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017
Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017
ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΨΕΜΑ
Τι με ρωτάς κάθε φορά
πως είσαι τώρα αν πονάς
αφού το ξέρεις τι ρωτάς
μου λες το ίδιο ψέμα
κρατώ δικά μου μυστικά
κάνω πως είμαι γω καλά
και συ μ’ ακούς όλο γελάς
μου λες το ίδιο ψέμα
στάσου να δω αν αγαπάς
κάθε φορά δεν μου μιλάς
είναι κλειστή σου η καρδιά
μου λες το ίδιο ψέμα
ρωτώ κοιτάς γλυκά γελάς
λόγια δεν λες από καρδιάς
κι όλο μου τρέχεις συ μπροστά
μου λες το ίδιο ψέμα
στάσου ν’ακούσω μια φορά
έστω δυό χτύπους της καρδιάς
έχω δουλειά μια δρασκελιά
μου λες το ίδιο ψέμα
παύω και γω να σε ρωτώ
κάνω το ψέμα φυλαχτό
ώρα καλή δεν σε κρατώ
κλείνω την πόρτα φεύγω
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017
ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ
Τρία σκαλιά υπόγειο κι η σάλα του γεμάτη
από βαρέλια ξύλινα που μύριζαν κρασί
πελάτες άφωνοι βουβοί γκαρσόνα η χιονάτη
ένα καρτούτσο το ποτό σαρδέλα στο χαρτί
Στους τοίχους κάδρα κρεμαστά λίγο ξεθωριασμένα
με ζωγραφιές ανήθικες μιας άλλης εποχής
και με τραγούδια στο πικ- απ που είναι ξεχασμένα
στα σίγουρα στο καπηλειό εσύ θε να τη βρεις
Μια πνικτική ατμόσφαιρα μυρίζει εκεί μέσα
μούχλα σκοτάδι άφεγγο σανίδες βρωμερές
εργάτες όλοι της δουλειάς το φέρσιμό τους μπέσα
σένα ποτήρι το ποτό ρουφιές πολλές φορές
Κι ένα ρολόι κρεμαστό με τσάμι ραγισμένο
να σε τρομάζει που χτυπά τις ώρες δυνατά
και να ξυπνά τον έρωτα αυτόν τον ξεχασμένο
και συ ζητάς στον κάπελα ακόμα δυο ποτά
Κι ένας σκυφτός που δεν μιλεί με βλέμμα θολωμένο
στο νου του κάτι τριγυρνά γι’ αυτό αναπολεί
ο έρωτας τον πρόδωσε τον άφησε θλιμμένο
του βάρυνε του μάτωσε το δόλιο του κορμί
Θα σηκωθεί τρεκλίζοντας ρουφώντας το τσιγάρο
για να χορέψει αν σταθεί κρυφή παραγγελιά
με δυο στρεφές θε να τη βρει φυσώντας σαν φουγάρο
γυρίζοντας στην θέση του πάλι θα ξαναπιεί
ΜΙΜΗΣ . ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017
Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ
Σάλπιγγας χτύποι του νερού τα πάντα ησυχάζουν
μια λίμνη συ απέραντη τα μάτια σου κλειστά
ύπνος αρμύρας ξάπλωσε γαϊτες ξεκουράζουν
σκαριά τους και κουπιά
καμπάνας ώρας χτύπησε μεσάνυχτα και κάτι
η Αλκυόνη τρόμαξε η πάπια να κοιτά
κι ο γλάρος αναστέναξε σαν άστραψε τ’ αλάτι
φεγγάρι να βουτά
ύπνε εσύ τα φύκια σου αν θέλεις τώρα στρώσε
το αρμυρό σου το κορμί μια νοστιμιά θα πει
νύχτα θαμπή στο πέλαγος ψαρά μου συ για νιώσε
τον ύπνο σου βαθιά
μια ομορφιά το όνειρο της φύσης η εικόνα
μάτια κλειστά το χάδι σου αέρας η μορφή
ανάσα συ μια νάρκωση αόρατη βελόνα
μια λίμνη σαν νεκρή
η λίμνη εκοιμήθηκε σ’απέραντο κρεβάτι
σεντόνι μπλε την σκέπασε εικόνα ζηλευτή
καλαμωτή η ούγια του που μοιάζει μονοπάτι
αρμύρα το κορμί
ΜΙΜΗ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017
ΣΤΡΩΜΑ ΤΑ ΦΥΚΙΑ ΣΟΥ ΕΔΩ
Ύπνος στα φύκια σου εδώ το θέμα φεγγαράδα
ένας γιαλός απέραντος ο ύπνος μου βαθύς
και μια γαϊτα αραχτή παρέα με πελάδα
εδώ να ‘ ρθείς
όνειρο τούτο αμμουδιάς η λίμνη ησυχάζει
το κύμα ξεκουράζεται ο παφλασμός νεκρός
κι φαλαρίδα ξάπλωσε νωρίς κι αυτή φωλιάζει
ο μπάτης δροσερός
στρώμα της φύσης όνειρο και γω να ρομαντζάρω
μικρό παιδί ξεχάστηκε η μάνα το ζητά
νανούρισμα απόλυτο έναν υπνάκο πάρω
ταξίδι στα ρηχά
αρμύρα συ με γιάτρεψες με έκανες να τρέχω
στα σάλτσινα ξυπόλυτο παιδί της κατοχής
και να κρατώ στο χέρι μου την πετονιά που έχω
σημάδι αντοχής
στρώνω τα φύκια σου εδώ τα κάνω ψαροπούλι
μια συντροφιά η θάλασσα τι άλλο να ζητώ
κι ο θάνατος ο άφοβος ας έρθει με νταούλι
σε άλλο κόσμο ζω
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017
ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΖΩΗΣ
Μια σκέψη είν’ το σήμερα μια σκέψη και το τέλος
ζωή εσύ η φίλη μου χαρίζεις μια χαρά
πετάς χτυπάς στα σύννεφα καρφώνεις σαν το βέλος
ματώνεις τη καρδιά
ωραία είν’ τα χάδια σου ωραία και τα γέλια
τα χρώματα στον αργαλειό στολίζουν τα προικιά
υφάδι σου στημόνι σου τελειώνουνε τα ρέλια
τα έργα ομορφιά
σκέψη ζωής κάθε λεπτό ανάσα με ελπίδα
ο έρωτας ο φτερωτός πετά σαν το πουλί
και γω μικρός αναζητώ αυτό όπου δεν είδα
ακόμα στη ζωή
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017
ΤΟ ΠΕΛΜΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ
Το πέλμα σου μια αίσθηση εικόνα περασμένη
μια σκέψη ένας έρωτας το θέμα βιαστικό
συνάντηση απρόσμενη μες στη ψυχή θα μένει
αιώνιο ποτό
λεύτερο πνεύμα πέταξες σε ύψη που τρομάζουν
γυναίκα συ μου έπλασες σε κάδρο που μιλά
μιας φαντασίας μάγουλα που πάντα θα διστάζουν
να θέλουνε φιλιά
το πέλμα σου κοχύλι σου στην άμμο περπατάει
σημάδια όπου σβήνουνε στα κύματα αυτά
και το φεγγάρι πονηρά λοξά να στο κοιτάει
θεέ τι ομορφιά
για το ζωγράφο όνειρο για τον διαβάτη χάζι
κατάληξη κορμού ζωής το βάδισμα χορός
χωρίς μιλιά το πέλμα σου ερωτικό σου νάζι
μια αίσθηση αφρός
αν στο ζητήσω τι θα πεις πληρώνω με χρυσάφι
το πέλμα σου σαν νότα μου σονάτα συντροφιάς
καντήλι φλόγας κόκκινης να καίει εις το ράφι
αέρας ομορφιάς
ΜΙΜΗΣ.Χ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017
Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017
Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ
Και συ κυρά η λίμνη σου αθάνατο γλυπτό σου
μια ζωγραφιά η θάλασσα το θέαμα τρελό
να μη το λες άστο κρυφό κάντο σαν μυστικό σου
σε τούτο το χορό
στην λίμνη σου αντανακλά ο ήλιος το φεγγάρι
γυναίκα συ ανατολής πατάς σαν να πετάς
και ο ζωγράφος που κεντά με χρώμα κεχριμπάρι
εσύ να του γελάς
μια λάμψη είν’ η λίμνη σου αρχαία Καρυάτις
χλαμύδα το συμπλήρωμα τα σάλτσινα γλυπτά
κι ο θαυμασμός σου έγινε ακίνητος διαβάτης
ο μπάτης σου φυσά
καλαμωτές και πάσσαλοι γαζώνουν το κορμί σου
γαϊτες βάρκες που γλιστρούν χαϊδεύουν το νερό
και συ με γέλιο στη μορφή το άσπρο σου πανί σου
να λέει σαγαπώ
μεταξωτό το άσπρο σου φακιόλι στα μαλλιά σου
σεντόνι φύσης κάτασπρο στρωσίδι καταγής
νοικοκυριό αλάνθαστο στη ζηλευτή φωλιά σου
και συ να μη μιλείς
ρηχό νερό μια νοστιμιά σε πίνω τη φορά μου
σαν έρχομαι αρχοντικά προσκύνημα γλυκό
γυναίκα συ μου έκλεψες με μιας και τα μυαλά μου
και τώρα γω πονώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017
Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017
Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017
Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017
Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017
Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017
Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)