Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΨΕΜΑ

Τι με ρωτάς κάθε φορά

πως είσαι τώρα αν πονάς

αφού το ξέρεις τι ρωτάς

μου λες το ίδιο ψέμα

κρατώ δικά μου μυστικά

κάνω πως είμαι γω καλά

και συ μ’ ακούς όλο γελάς

μου λες το ίδιο ψέμα

στάσου να δω αν αγαπάς

κάθε φορά δεν μου μιλάς

είναι κλειστή σου η καρδιά

μου λες το ίδιο ψέμα

ρωτώ κοιτάς γλυκά γελάς

λόγια δεν λες από καρδιάς

κι όλο μου τρέχεις συ μπροστά

μου λες το ίδιο ψέμα

στάσου ν’ακούσω μια φορά

έστω δυό χτύπους της καρδιάς

έχω δουλειά μια δρασκελιά

μου λες το ίδιο ψέμα

παύω και γω να σε ρωτώ

κάνω το ψέμα φυλαχτό

ώρα καλή δεν σε κρατώ

κλείνω την πόρτα φεύγω

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ

                                

              Τρία σκαλιά υπόγειο κι η σάλα του γεμάτη

              από βαρέλια  ξύλινα  που μύριζαν κρασί

              πελάτες άφωνοι  βουβοί γκαρσόνα η χιονάτη

              ένα καρτούτσο  το ποτό  σαρδέλα στο χαρτί

              Στους τοίχους κάδρα κρεμαστά λίγο ξεθωριασμένα

              με ζωγραφιές ανήθικες  μιας άλλης εποχής

              και με τραγούδια στο πικ- απ που είναι ξεχασμένα

               στα σίγουρα στο καπηλειό εσύ θε να τη βρεις

              Μια πνικτική ατμόσφαιρα μυρίζει εκεί μέσα

              μούχλα  σκοτάδι  άφεγγο σανίδες βρωμερές

              εργάτες όλοι της δουλειάς το φέρσιμό τους μπέσα

              σένα ποτήρι το ποτό ρουφιές πολλές φορές

              Κι ένα ρολόι κρεμαστό  με τσάμι ραγισμένο

              να σε τρομάζει  που χτυπά τις ώρες δυνατά

              και να ξυπνά τον έρωτα αυτόν τον ξεχασμένο

              και συ ζητάς  στον κάπελα ακόμα δυο ποτά

              Κι ένας σκυφτός που δεν μιλεί με βλέμμα θολωμένο

              στο νου του κάτι τριγυρνά γι’ αυτό αναπολεί

              ο έρωτας τον πρόδωσε τον άφησε θλιμμένο

              του βάρυνε του μάτωσε το δόλιο του κορμί

               Θα σηκωθεί τρεκλίζοντας ρουφώντας το τσιγάρο

               για να χορέψει αν σταθεί κρυφή παραγγελιά

               με δυο στρεφές θε να τη βρει φυσώντας σαν φουγάρο

               γυρίζοντας στην θέση του  πάλι θα ξαναπιεί

         

                        ΜΙΜΗΣ . ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

Σάλπιγγας χτύποι του νερού τα πάντα ησυχάζουν

μια λίμνη συ απέραντη τα μάτια σου κλειστά

ύπνος αρμύρας ξάπλωσε γαϊτες ξεκουράζουν

σκαριά τους και κουπιά

καμπάνας ώρας χτύπησε μεσάνυχτα και κάτι

η Αλκυόνη τρόμαξε η πάπια να κοιτά

κι ο γλάρος αναστέναξε σαν άστραψε τ’ αλάτι

φεγγάρι να βουτά

ύπνε εσύ τα φύκια σου αν θέλεις τώρα στρώσε

το αρμυρό σου το κορμί μια νοστιμιά θα πει

νύχτα θαμπή στο πέλαγος ψαρά μου συ για νιώσε

τον ύπνο σου βαθιά

μια ομορφιά το όνειρο της φύσης η εικόνα

μάτια κλειστά το χάδι σου αέρας η μορφή

ανάσα συ μια νάρκωση αόρατη βελόνα

μια λίμνη σαν νεκρή

η λίμνη εκοιμήθηκε σ’απέραντο κρεβάτι

σεντόνι μπλε την σκέπασε εικόνα ζηλευτή

καλαμωτή η ούγια του που μοιάζει μονοπάτι

αρμύρα το κορμί

ΜΙΜΗ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΤΡΩΜΑ ΤΑ ΦΥΚΙΑ ΣΟΥ ΕΔΩ

Ύπνος στα φύκια σου εδώ το θέμα φεγγαράδα

ένας γιαλός απέραντος  ο ύπνος μου βαθύς

και μια γαϊτα αραχτή παρέα με πελάδα

εδώ να ‘ ρθείς

όνειρο τούτο αμμουδιάς η λίμνη ησυχάζει

το κύμα ξεκουράζεται ο παφλασμός νεκρός

κι φαλαρίδα ξάπλωσε νωρίς κι αυτή φωλιάζει

ο μπάτης δροσερός

στρώμα της φύσης όνειρο και γω να ρομαντζάρω

μικρό παιδί ξεχάστηκε η μάνα το ζητά

νανούρισμα απόλυτο έναν υπνάκο πάρω

ταξίδι στα ρηχά

αρμύρα συ με γιάτρεψες με έκανες να τρέχω

στα σάλτσινα ξυπόλυτο παιδί της κατοχής

και να κρατώ στο χέρι μου την πετονιά που έχω

σημάδι αντοχής

στρώνω τα φύκια σου εδώ τα κάνω ψαροπούλι

μια συντροφιά η θάλασσα τι άλλο να ζητώ

κι ο θάνατος ο άφοβος ας έρθει με νταούλι

σε άλλο κόσμο ζω

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΖΩΗΣ

Μια σκέψη είν’ το σήμερα μια σκέψη και το τέλος

ζωή εσύ η φίλη μου χαρίζεις μια χαρά

πετάς χτυπάς στα σύννεφα καρφώνεις σαν το βέλος

ματώνεις τη καρδιά

ωραία είν’ τα χάδια σου ωραία και τα γέλια

τα χρώματα στον αργαλειό στολίζουν τα προικιά

υφάδι σου στημόνι σου τελειώνουνε τα ρέλια  

τα έργα ομορφιά

σκέψη ζωής κάθε λεπτό ανάσα με ελπίδα

ο έρωτας ο φτερωτός πετά σαν το πουλί

και γω μικρός αναζητώ αυτό όπου δεν είδα

ακόμα στη ζωή

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΤΟ ΠΕΛΜΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

Το πέλμα σου μια αίσθηση εικόνα περασμένη

μια σκέψη ένας έρωτας το θέμα βιαστικό

συνάντηση απρόσμενη μες στη ψυχή θα μένει

αιώνιο ποτό

λεύτερο πνεύμα πέταξες σε ύψη που τρομάζουν

γυναίκα συ μου έπλασες σε κάδρο που μιλά

μιας φαντασίας μάγουλα που πάντα θα διστάζουν

να θέλουνε φιλιά

το πέλμα σου κοχύλι σου στην άμμο περπατάει

σημάδια όπου σβήνουνε στα κύματα αυτά

και το φεγγάρι πονηρά λοξά να στο κοιτάει

θεέ τι ομορφιά

για το ζωγράφο όνειρο για τον διαβάτη χάζι

κατάληξη κορμού ζωής το βάδισμα χορός

χωρίς μιλιά το πέλμα σου ερωτικό σου νάζι

μια αίσθηση αφρός

αν στο ζητήσω τι θα πεις πληρώνω με χρυσάφι

το πέλμα σου σαν νότα μου σονάτα συντροφιάς

καντήλι φλόγας κόκκινης να καίει εις το ράφι

αέρας ομορφιάς

ΜΙΜΗΣ.Χ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Μ.Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ

Και συ κυρά η λίμνη σου αθάνατο γλυπτό σου

μια ζωγραφιά η θάλασσα το θέαμα τρελό

να μη το λες άστο κρυφό κάντο σαν μυστικό σου

σε τούτο το χορό

στην λίμνη σου αντανακλά ο ήλιος το φεγγάρι

γυναίκα συ ανατολής πατάς σαν να πετάς

και ο ζωγράφος που κεντά με χρώμα κεχριμπάρι

εσύ να του γελάς

μια λάμψη είν’ η λίμνη σου αρχαία Καρυάτις

χλαμύδα το συμπλήρωμα τα σάλτσινα γλυπτά

κι ο θαυμασμός σου έγινε ακίνητος διαβάτης

ο μπάτης σου φυσά

καλαμωτές και πάσσαλοι γαζώνουν το κορμί σου

γαϊτες βάρκες που γλιστρούν χαϊδεύουν το νερό

και συ με γέλιο στη μορφή το άσπρο σου πανί σου

να λέει σαγαπώ

μεταξωτό το άσπρο σου φακιόλι στα μαλλιά σου

σεντόνι φύσης κάτασπρο στρωσίδι καταγής

νοικοκυριό αλάνθαστο στη ζηλευτή φωλιά σου

και συ να μη μιλείς

ρηχό νερό μια νοστιμιά σε πίνω τη φορά μου

σαν έρχομαι αρχοντικά προσκύνημα γλυκό

γυναίκα συ μου έκλεψες με μιας και τα μυαλά μου

και τώρα γω πονώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου