Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ





 


Βήματα δυό βήμα ταχύ ανάσα μου μεγάλη
τρελός μαΐστρος μια δροσιά αέρας στα πανιά
και γω μονάχος περπατώ τοπίο μία ζάλη
της λίμνης αγκαλιά


δρόμος μακρύς που χάνομαι κουκκίδα γω θαλάσσης
στο πουθενά να περπατώ να χάνω λογικά
ένας θνητός ονειρευτής σαν εραστής της πλάσης
τριγύρω μοναξιά


αν αγαπάς περπάτησε αν είσαι το αγρίμι
ξεγέλασε το είναι σου τη φτώχεια του μυαλού
χωρίς πυξίδα μέτρησε τα βήματα στο μίλι
στη σάρκα του γιαλού


όσο μου φτάνει η ματιά το τέλος μου οδύνη
κλείνω τα μάτια περπατώ το βήμα μου ρυθμός
η φαντασία κυνηγά γοργόνα σαν δελφίνι
ξηρά και ουρανός


Τουρλίδα συ τυλίχτηκες κισσός στη νοσταλγία
στρείδι που κόλλησε γερά σε βράχο μοναξιάς
πληρώνω γω κάθε φορά διόδια πορεία
χωρίς να μου μιλάς


ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

   





Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Δια χειρός Μίμη Χ.Γεωργόπουλου




Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ




           


Τρελή ξεπόρτισες γι’ αλλού σε λίμνη να πετάξεις
λουλούδια αρμύρας στο γιαλό τα άνθη του ξερά
του μπάνιου ρούχα φόρεσες σε κύμα θε ν’αράξεις
ο μπάτης σε μεθά


παράταιρος συνδυασμός η άνοιξη στο κύμα
τρελή εσύ που ξύπνησες το όνειρο μεθά
τα χρώματά σου στόλισμα εστέγνωσαν τι κρίμα
και συ μια πινελιά


άσπρος ο κάμπος στο γιαλό μπερδεύει τη ματιά σου
αλάτι άσπρο φύτρωσε εκεί στις Αλυκές
και συ φτωχή να μας κερνά κυκλάκια η χαρά σου
τ’ανέμου οι βουτιές


κι όταν εσύ κουράστηκες εκούρνιασες στο φύκι
γοργόνα νόμισες θαρρώ πως είσαι του γιαλού
περίμενες καρτερικά ν’ ανθίσει τ’αρμυρίκι
ελπίδα του καημού


μα κάπου κει ξεράθηκες και έγινες καρφίτσα
κι λίμνη σε καρφίτσωσε σε πέτο φωτεινό
τα χρώματά σου έλαμψαν σαν φάρος μες στη νύχτα
μικρό μου μπιμπελό


ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ