Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ

 

Βήματα δυό βήμα ταχύ ανάσα μου μεγάλη

τρελός μαΐστρος μια δροσιά αέρας στα πανιά

και γω μονάχος περπατώ τοπίο μία ζάλη

της λίμνης αγκαλιά

δρόμος μακρύς που χάνομαι κουκκίδα γω θαλάσσης

στο πουθενά να περπατώ να χάνω λογικά

ένας θνητός ονειρευτής σαν εραστής της πλάσης

τριγύρω μοναξιά

αν αγαπάς περπάτησε αν είσαι το αγρίμι

ξεγέλασε το είναι σου τη φτώχεια του μυαλού

χωρίς πυξίδα μέτρησε τα βήματα στο μίλι

στη σάρκα του γιαλού

όσο μου φτάνει η ματιά το τέλος μου οδύνη

κλείνω τα μάτια περπατώ το βήμα μου ρυθμός

η φαντασία κυνηγά γοργόνα σαν δελφίνι

ξηρά και ουρανός

Τουρλίδα συ τυλίχτηκες κισσός στη νοσταλγία

στρείδι που κόλλησε γερά σε βράχο μοναξιάς

πληρώνω γω κάθε φορά διόδια πορεία

χωρίς να μου μιλάς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ