Μίμης Χ. Γεωργόπουλος

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΕΝΑ ΒΟΤΣΑΛΟ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Κύμα το χάδι ξύπνησε δυό πετρωμένα χνάρια

δυό γράμματα εφάνηκαν σε βότσαλο γιαλού

για να θυμίζουν κάποτε αξέχαστά μου βράδια

εικόνες στοχασμού

όνειρο συ που βρέθηκες σε φύκι σε κοχύλι

πέτρα γουλί σαν άσπρισες αυγό του πελαργού

φιλί με πάθος θύμησες της θάλασσας μαντήλι

στολίδι του γιαλού

του πόθου ακροβλάσταρο της αμμουδιάς καμάρι

βότσαλο συ μου στόλισες το κύμα του καημού

κι αν σε ρωτήσω μη μου πεις μονάχα μία χάρη

το δώρο σου στο νου

τα δυό σου κείνα γράμματα μια έννοια γραμμένη

σε αγκαλιά που έσφιγγε με πάθος τα φιλιά

τώρα μιλούν χωρίς φωνή σε άμμο ξεχασμένη

σ΄αυτή την ερημιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ( αφιέρωμα στο Παλιό Μεσολόγγι )

Όταν ξυπνά το παρελθόν και τρέχω στην αλάνα

γλυκιά στιγμή  ένα παιδί ξανά απ’ την αρχή

με στόλισες με φίλησες παλιά μου πόλη Μάνα

μπροστά μου είσαι συ

μια θάλασσα και μια ξηρά σοκάκι ένα κύμα

ανάκατα τα υλικά μπερδεύουν το μυστρί

να μη χαθεί η συνταγή γιατί θα είναι κρίμα

τι πόλις είν’ αυτή

θαλασσοπούλια στη σειρά γαϊτες ξαπλωμένες

πελάδες φύτρωσαν γιαλού σπιτάκια του νερού

καλαμωτές σαν φερμουάρ στο βούρκο καρφωμένες

ταξίδι πια του νου

στέκια ρομάντζας φτωχικά θαμώνες με αξία

τραπέζια μέσα στο νερό καρέκλες ψαθωτές

αλάτι άσπρο άσπρισε σε ξέρα παραλία

βαρύς γλυκός καφές

και γω μικρός ξυπόλητος να κάνω πως ψαρεύω

το κάβουρα όπου δαγκά το χέλι που γλιστρά

σκουλήκι μες στο βούρκο της με πείσμα να γυρεύω

μαΐστρε συ δροσιά

θαλασσινό μου πάρκο μου μια παιδική αλάνα

μια Λιμνοθάλασσα πλατιά αξέχαστη στο νου

σε βάφτισα σ’ αγάπησα και σ’έκανα σαν Μάνα

δεν είσαι αλλουνού   

παλιά μου πόλη ξύπνησες κερνάς το παρελθόν σου

κερνάς εικόνες όμορφες κερνάς και στεναγμούς

σαν βλέπεις και το σήμερα κρατάς και το θυμό σου

μετράς και τους σφυγμούς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ

Πάγο -κύστη στο κεφάλι και ομπρέλα για σκιά

δυό μπουκάλια με παγάκια μια πετσέτα αγκαλιά

ο ιδρώτας μου θα τρέξει

τον Δεκέμβρη ίσως βρέξει

σαραντάρι θα χτυπήσει ο κοσμάκης την πατήσει

Αφρική ρε η Αθήνα θα βουτήξω στη Ραφήνα

το σομπρέρο στο κεφάλι τι αστείος και τι χάλι

μου’ χει κλείσει και τα μάτια ωχ! δεν βλέπω σκαλοπάτια

Μεξικάνος είσαι φίλε απ’ τη μέση τώρα φύγε

έχω λιώσει δεν το βλέπεις

μια βεντάλια μήπως έχεις

συντριβάνι κάπου βλέπω πυρετό σαράντα έχω

μακροβούτι στο νερό δεν πιστεύω να πνιγώ

ρε η ζέστη που θα πάει και η άσφαλτος κολλάει

κελεμπία θα φορέσω

στις γυναίκες για ν’ αρέσω

μια καμήλα Ι.Χ.

το επίκαιρο ταξί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

ΠΑΩ ΕΦΟΡΙΑ

Πάω τώρα εφορία να πληρώσω !

απορία ………….

μα δεν έχω τα ευρώ κάνε δόσεις εκατό

έχεις σπίτι  θα πληρώσεις άντε βρες τώρα τις δόσεις

έχεις κτήμα μα και δόσεις  έχεις βίλα θα τελειώσεις

έχεις κάρο θα πληρώσεις έχεις σύνταξη μα ζεις

είσαι πλούσιος θα δεις !!

θα στα πάρω με την πρώτη

αχ καημένε πατριώτη

τι την θέλεις τη ζωή

πήρες χάπι το πρωί ?  

ρε γυναίκα τι θα φάμε γι’ αγριόχορτα θα πάμε

πέρα πάνω στο βουνό πάρε να'χεις και νερό

και στο δρόμο αν ιδρώσεις

μη σε νοιάζει έχεις δόσεις  

Έφορέ μου τι χρωστάω έχεις κάτι γω να φάω

φάε δόσεις τι κοιτάς ! μα δεν είσαι φουκαράς

έχεις τόσα συ δηλώσεις

και ζητάς και χίλιες δόσεις ?

είσαι πλούσιος το βλέπω..

πάρε τότε ό,τι έχω.!!!!!!!!!!!!

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ζωγράφε σήκωσε πανιά και χρώματα πινέλα

το θέμα είναι σπάνιο που μοιάζει μ’αστραπή

ζωγράφισε στα γρήγορα και συ αν θέλεις έλα

σε τούτη τη γιορτή

το φόρεμα διάφανο πανσέληνος προβάλλει

μία σιγή παρθενική ο έρωτας μουγκός

και η στιγμή που περπατά μέσα στο νου μια ζάλη

του έρωτα σταθμός

όνειρο συ πως φύτρωσες σε μέρα που τρομάζει

η νύχτα είναι μακριά και συ φεγγοβολάς

πανσέληνος στον ουρανό μια μπάλα όπου μοιάζει

σταγόνα μιας φωτιάς

Αύγουστε συ που γέννησες το φωτεινό σου άστρο

κάνεις τραγούδι έρωτα που κλέβει τις καρδιές

πότε με λύπη με χαρά μου χτίζεις ένα κάστρο

χωρίς εσύ να θες

Αυγουστιάτικο φεγγάρι είσαι όρκος είσαι σκέψη

είσαι πίνακας ζωγράφου μα και δάκρυ παθιασμένου

είσαι στίχος κάποιας νότας που καρδιά τον έχει κλέψει

το ποτό ναι μεθυσμένου

Αυγουστιάτικο φεγγάρι ένα φως όπου δεν καίει

μία σάρκα πορτοκάλι φωτεινή στον ουρανό

ποιος φαντάστηκε που βλέπει  ένα άστρο να του κλαίει

σαν να λέει σ'αγαπώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΠΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ !

Δύο πέδιλα στο χέρι μια ομπρέλα αγκαλιά

μια ξαπλώστρα στη μασχάλη μία μάσκα και γυαλιά

το μαγιό μου να μου πέφτει το καπέλο μου στραβά

μονοπάτι με κοτρώνες και η θάλασσα σιμά

φθάνω μόνος παραλία ρε τι κόσμος είν’ αυτός

μία θέση και για μένα είμαι μόνος μοναχός

κάνε έτσι ρε χοντρούλα πάρε συ ρε την ποδάρα

την ξαπλώστρα να κουμπήσω μη γκαρίζεις ρε γαϊδάρα

μία θέση δεν υπάρχει λες και παίζω τον παπά

όχι δω εσύ ρε μάγκα να πιο πέρα εδεπά

μετακόμιση μου κάνεις φορτηγό για μια μπανιέρα

βρες καλύτερα να κάτσεις σε βραχάκι η σε ξέρα

δεν αργώ και γω τα παίρνω στο κρανίο σαν τρελός

καρχαρίας ρε φωνάζω και αδειάζει ο γιαλός

μένω μόνος και τα στήνω τσαμπασκίρια μες στην άμμο

την κορμάρα μου τεντώνω όλα χύμα έτσι χάμω

ένας γλάρος επισκέπτης παρά δίπλα να γελάει

είσαι μάγκας συ ρε φίλε με μαγκιά να με κοιτάει

ρε τι κόλπο είν’ ετούτο τι πατέντα μια φορά

δίχως κόλπα η ζωή μας είναι μόνο συμφορά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος