Η ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ

Και συ γλυκιά σαν άνεμος ξαπλώστρα στο μπαλκόνι

μια κάμαρα τόσο λιτή σκιά μία δροσιά

μαΐστρου χάδι χάιδεψε κουρτίνα να σηκώνει

γυμνό κορμί σου φορεσιά

ήλιου αχτίδα τόλμησε να φέξει τις γραμμές σου

λάμψη που θάμπωσε ματιά επρόδωσε κορμί

και πήραν σάρκα και ζωή στο φως οι έρωτές σου

να ζει κανείς η να μη ζει

μια θάλασσα δυό κύματα δυό γλάροι που φλερτάρουν

το σκηνικό εστήθηκε ζωγράφε που κοιτάς

σκέψεις δειλές και ντροπαλές σαν θέλουνε να πάρουν

τον πίνακα με μιας

στην αμμουδιά σαν φύτρωσες η άμμος σε γιατρεύει

έχεις δροσιά το κύμα σου τον γλάρο συντροφιά

δροσιά νοτιά κάθε πρωί βαρκούλα σε ζηλεύει

της φύσης ομορφιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ