ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

Νότες θαμπές βασίλεμα στο βάθος ένας ήχος

κυματισμός ανύπαρκτος γαϊτα να γλιστρά

καλαμωτή το φρύδι της μπροστά της ένας τοίχος

τραγούδι ξεκινά

εικόνα τούτη ζωγραφιά ο πίνακας μιλάει

δυό νότες στο πεντάγραμμο μαέστρος η βραδιά

κι ένας μαΐστρος απαλός ν’αρχίζει να φυσάει

θεέ τη ομορφιά

αρμύρα συ το  άκουσμα τραγούδι σου μαγεύει

σκεπάζει λίμνη ήσυχη κοιμάται ο γιαλός

κι ο θεατής εκστατικός με σκέψη να παλεύει

στη λίμνη μοναχός

νότες ψηλές που χάνονται που φθάνουν στα ουράνια

τεντώνουν τον ορίζοντα τον κάνουν ταραχή

κι σκέψεις χρωματίζονται σαν λαμπερά γιορντάνια

του γάμου η γιορτή

τραγούδι η πανσέληνος αντανακλά στο κύμα

ο ήχος εδυνάμωσε το φόρτε του παλμός

κι η μελωδία χάνεται χωρίς μια στάση κρίμα

μια λάμψη ο χαμός

κι πόλη τούτη που κοιτά που στέκει ησυχάζει

απολαμβάνει τη στιγμή γυμνό της το κορμί

χειροκροτεί με θαυμασμό τη μουσική θαυμάζει

τι σύνθεση αυτή

ορχήστρα φύσης φτιάχτηκε δυό φύκια βλεφαρίδες

ιβάρια δίχτυα πετονιές παπιά και αλυκές

γλαρόνια αγριόχηνες  μικρές μου φαλαρίδες

αρμονικές φωνές

μικρή μου πόλη μάθε το η λίμνη σου ταλέντο

η μουσική της όνειρο κερνά μια ομορφιά

αφέντρα του ορίζοντα απότομο σπαβέντο

κρατά μια λεβεντιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ