Η μέρα γιορτάζει και όμως δακρύζει
τριγύρω σκοτάδι το φως σαν το βράδυ
μιά φύση που βλέπει χωρίς να μιλάει
ο χρόνος κυλάει μορφές σιωπούν
κρυφή η αιτία και όμως την ξέρουν
δεινά που θα φέρουν οι πράξεις μιλούνε
ανθρώποι αιτία εκεί η ουσία
μη ψάχνεις βελόνι στα άχυρα μόνη
αδίκως κοιτάς
η μέρα γιορτάζει γιορτή δίχως ήχο
μπροστά σου ο τοίχος πελώριο φράγμα
και λες μα τι πράγμα ετούτο μπροστά μου
ποιος χτίζει τη στράτα εσύ κακομοίρη
το έργο δικό σου και είναι κακό σου
μα βλέπεις τα άλλα μικρά μα μεγάλα
που πνίγουν ζωές
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου