Ο ΑΝΕΜΟΣ

Άνεμος συ μορφή σκιάς

φεγγάρι που φωτίζει

χαϊδεύεις σκέψεις στα κρυφά

μορφή που μαγνητίζει

άσπρη κορδέλα στα μαλλιά

αθώα συ παιδούλα

γελάς μιλάς μα δεν κοιτάς

μια κούκλα ομορφούλα

λιακάδα συ όλο το φως

ξεχνάς στ’ αλήθεια διαρκώς

τα μάτια σου καθρέφτης

λουστρίνι μαύρο παιδικό

μία ποδιά δημοτικό

χαμόγελο που λέει

που πας εσύ μία σκιά

γκρίζο το φως και το νερό

ένα φτερό που πλέει

και γω μετρώ ένα και δυό

διαβάτης κείθε μακριά

δειλά κρυφά να σε κοιτώ

τραγούδι όπου κλαίει

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ