Το πρώτο κουδούνι στη τάξη
Λαχτάρα η πρώτη γραφή
Μια θέση στο πρώτο θρανίο
Καμάρι μικρός μαθητής
Γεμάτη η σάκα βιβλία
Καρδιά του χτυπά δυνατά
Καμάρι με ύφος που λέει
Θα μάθω να λέω πολλά
Δασκάλα με βέργα στη τάξη
Μουτζούρα η πρώτη γραφή
Η μπάλα παιχνίδι τ' αρέσει
Το πρώτο κουδούνι στ' αυτί
Μια σάκα βιβλία όλη σοφία
τη σέρνω στο χέρι πρωί μεσημέρι
γεμάτη αγάπη γλυκιά συντροφιά
η σάκα για μένα αξίζει για δέκα
κόποι και ώρες μολύβια και γόμες
του νου μου φωνή
λύχνος που καίει παρέα με σάκα
κούραση σκέψης η ετούτη κρατάει
πότε ανοίγει και πότε μου κλείνει
αγάπη δική μου σχολειού μαθητής μου
ζευγάρι σφουγγάρι να σβήνει σε τοίχο
το φάλτσο μου στίχο κριτής η στιγμή
μια σάκα βιβλία ξενύχτια για ώρες
ο ύπνος μου λίγος λιακάδες και μπόρες
πότε με γέλια και πότε με μέλια
κρυφή μου μορφή
η σάκα θα κλείνει για πάντα τη μνήμη
σαν γίνεις ο γέρος στην άκρη σε μέρος
χωρίς τα βιβλία να βλέπουν εσένα
ζωή σου αρένα χωρίς θεατές
κι η σάκα κλεισμένη για χρόνια να μένει
ορφανή μου καλή μου
γριά με ψυχή
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Το παλιό μου σχολείο μες στο νου μου γυρνάει
παιδικά μου τα χρόνια πως αλλάζουν καιροί
χτυποκάρδια θρανία και η σκέψη ζητάει
κάποιους φίλους να βρει
το παλιό μου σχολείο μία χούφτα ψυχούλες
ένας δάσκαλος τάξη σεβασμός σαν θεός
ησυχία διδάσκει στο χαρτί οι γραμμούλες
που να βρεις και στυλό
μία σάκα για δύο μολυβάκι ξυστό
με σχισμένο βιβλίο και αυτό δανικό
να διαβάζεις με λάμπα πετρελαίου θολή
το παλιό μου σχολείο τι μικρή η αυλή
πόσοι τάχα φίλοι μου ζούνε
οι μικροί μου εκείνοι έχουν γίνει σοφοί
μα η φτώχια του τότε υποθήκη σου δίνει
για αρίστη ζωή
το παλιό μου σχολείο τι σταθμός στη ζωή μου
το θυμάμαι με δέος ας ερχόταν ξανά
ξαργυρώνω μια μέρα μες στη τάξη εκείνη
και ας δω τα στερνά
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Θέλω να ζήσω μέσα στη τάξη
το χρόνο γυρίσω να γίνω μικρός
να δω τη δασκάλα μ’ αγάπη να λέει
θα γίνεις σοφός
τώρα στο τέλος τα χρόνια εκείνα
στο νου μου ξυπνάνε εικόνες θολές
οι πρώτοι μου φίλοι στο ίδιο θρανίο
το πρώτο σχολείο γλυκές μου στιγμές
μακάρι να ζούσα για λίγο στη τάξη
να κάνω μια πράξη να λύσω σωστά
να σβήσω να γράψω κι ακόμα ας κλάψω
μα θα’ ναι ωραία κοντά μου παρέα
για με αδερφός
ν’ ακούσω φωνή της με δέος να λέει
ετούτο εκείνο προσέξτε τι λέω
αργά θυμηθείτε τα λόγια ετούτα
μπροστά η ζωή
σχολείο καρδιά μου κουδούνι σου τώρα
νεκρό δεν φωνάζει ημέρα χαράζει
μα όμως ακούω φωνή σου γλυκιά
ζωή ομορφιά μου γέρος κοντά μου
κρατώ αναμνήσεις κόλλες ασκήσεις
χτυποκάρδια θρανίων παλμοί της καρδιάς
κλείνω τα μάτια κι τάξη μπροστά μου
βιβλίο στο χέρι πρωί μεσημέρι
να κάνω πως παίζω έστω για λίγο
παλιό μου σχολείο γιατί σ’ αγαπώ
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Μονάχος θα φύγω μονάχος να ζήσω
έτσι κερδίσω ακόμα ζωή
μονάχος παρέα μα τι πιο ωραία
τα πράγμα κείνα για μένα τι φίνα
ωραία ζωή
θα ζήσω σε βράχο τα πάντα για να'χω
εγώ και η θέα φρέσκο αέρα
δάκρυα λίγα μικρές συγκινήσεις
το άγχος νικήσεις η νέα μορφή
μονάχος θα φύγω μου φτάνει το λίγο
μέρα και βράδυ θα βάζω σημάδι
να παίζω με τόξο χωρίς τουφεκιές
παρέα με φύση κι ο νους θα κρατήσει
τις σκέψεις εκείνες που κάνουν καλό
με δέντρα και ζώα του δάσους οι φίλοι
μια θέα τριφύλλι ζωή σ' αγαπώ
κι αν μείνω για πάντα στο βράχο επάνω
θα είμαι ο κάποιος θα λένε ο νάτος
που μπόρεσε κόντρα να δει τη ζωή
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Η πρώτη βροχή το πρώτο της δάκρυ
η φύση μελαγχόλησε τα σύννεφα πολλά
και γω να στέκω μοναχός κάπου εκεί στην άκρη
στη τόση ερημιά
παιχνίδι δείχνει το νερό σαν πέφτουν οι σταγόνες
ο ήχος σκέψεις στο μυαλό να είναι πια γνωστές
και ο γιαλός απέραντος γεμάτος πια εικόνες
παρόν το χθες να λες
φύση κερνάς ανάκατες εικόνες που πονάνε
η μοναξιά απλά μετρά τους χτύπους της καρδιάς
και συ με τις σταγόνες σου τις κάνεις να μιλάνε
αόρατα με μιας
πρώτη βροχή μου ξύπνησες λόγια μου ξεχασμένα
της νιότης το φτερούγισμα να ήταν δυό φορές
τι ομορφιά το δώρο σου θα ήτανε για μένα
διπλές και οι χαρές
πρώτη βροχή σε χάρηκα με γέμισες με οίστρο
και μ’ έκανες να πεταχτώ σε μέρος που πονά
μια υγρασία στο κορμί κι ένας γλυκός μαΐστρος
στο νου να με κερνά
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Ένα σχολειό και η ζωή άλλος
εδώ άλλος εκεί
τα γράμματα τα ίδια
βιβλία γω βιβλία συ
σάκα εγώ σάκα και συ
διάλλειμα παιχνίδια
τόσα τα χρόνια της σπουδής
έλα κοντά και συ να δεις
τι γράφει το βιβλίο
ένα παιδί εγώ και συ ίδια η τάξη δηλαδή
το ίδιο το θρανίο
γράφεις εσύ γράφω και γω
σβήνεις εσύ σβήνω και γω
τα γράμματα τα ίδια
κι όταν τελειώσει το σχολειό
μεγάλοι πάντα και οι δυό
μετράμε τη ζωή μας
χωρίζουν δρόμοι στη ζωή
άλλος εδώ άλλος εκεί
πορεία ξέχωρη θα πει
κι τύχη να μετράει
μια ομορφιά όλο αυτό
κάθε λεπτό κι ένα σχολειό
λάθη εγώ λάθη και συ
μια ομορφιά και η ζωή
όλοι μαζί χωράμε
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
