Μία σταγόνα σε φύλλο γλιστράει
κλέβει δυό σκέψεις ονείρου χαρά
καρδιά μου χτυπάει ξέρω που πάει
στην ίδια μεριά
εγώ και το άλλο στο νου μου σινιάλο
ποτέ μη ξεχνάει αυτό που πονάει
ελάχιστο δώρο σε κείνο το χώρο
που μένει κενός
σταγόνα μικρούλα κάποια στιγμούλα
εικόνα με χρώμα ζωγράφου η σκέψη
το βλέμμα βιβλίο γραμμένο με πόνο
αρμονία με τόνο οι νότες που παίζουν
κρυφά σε ωδείο κρυφό μου σχολείο
και γω μαθητής
και συ η σταγόνα να δίνεις αγώνα
με σκέψη που τρέχει προκάμει να δώσει
δυό λόγια γνωστά
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου