ΚΑΙ ΓΩ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΩ

Θάλασσα κόσμου κύμα σου χάδι

χρώμα γαλάζιο λάμψη σου νάζι

άνεμος πέρα φως και σκοτάδι

λίμνη κοιμάσαι

χίλιες οι μπόρες πόσες οι ώρες

χίλιες ανάσες κάνεις κοιμάσαι

στέκω σωπαίνω βάρκα μου δένω

γέννα λεβέντρα πόσα παιδιά σου

θέλεις ν’ ακούσεις κλείσε τα μάτια

άκου δυό λόγια τώρα που κλαίω

θέλω στολίσω σέν’ αγαπήσω

πάλι πληρώσω όταν ξαπλώσω

πάνω στα φύκια πληγές τα σταλίκια

ιβάρια με τέχνη πελάδες ζαλάδες

φτερά σου οι γλάροι στην άκρη δυό φάροι

φανάρια σαν μάτια μια ξέρα αλάτια

και γω να σωπαίνω με οίστρο να μπαίνω

στο στίχο εκείνο μια πίκρα να πίνω

που ζω μακριά σου ζητώ αγκαλιά σου

και γω να σωπαίνω

αλάτι διαμάντι στο φως λαμπιρίζει

ο νους μου σαν μύλος ναι τώρα γυρίζει

σε χρόνια φευγάτα μιλάνε τα νιάτα

παιχνίδια με σένα ζητάς μια κουβέντα

και γω να σωπαίνω

πατρίδα σε κάνω κορνίζα σου βάνω

σε τοίχο κρεμάω εσένα κοιτάω

το έργο δικό μου διαβάτης του δρόμου

στην άκρη πετρώνω μα πάλι πληρώνω

εικόνες και σκέψεις στου νου μου το τραίνο

και γω να σωπαίνω

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ