Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

ΣΕΛΙΔΑ ΕΝΑΤΗ

Δροσιά το κύμα τ’ απαλό ξυπνά τις αναμνήσεις

ξεθάβει μνήμες παιδικές σειρήνες ζηλευτές

φιλίες κείνες οι παλιές αθώες συναντήσεις  

ατέλειωτες βουτιές

θολός ορίζοντας θαρρώ μια νοσταλγία πέρα

θαμπές εικόνες στο μυαλό σαν στάλες της βροχής

σαν δάκρυα στο πρόσωπο διαμάντια στον αέρα

φαντάσματα ψυχής

αντρειωμένο πάλεμα κρατά να μη βουτάω

το βήμα μου μες στο νερό σαν κείθε περπατώ

εκστατικός ακίνητος το βάθος να κοιτάω

κρατιέμαι μη πνιγώ

ρυάκι κάνει το νερό ένα φτερό κυλάει

ο ταχυδρόμος της βροχής τη λίμνη χαιρετά

φέρνει μαντάτα που ξυπνά τις μνήμες που βαστάω

ο γλάρος χαιρετά

και το φεγγάρι της ψυχής εσύ μου το φωτίζεις

καθρέφτης το κορμάκι σου θαμπώνει η ματιά

στον  πρώτο φίλο που σταθεί μπροστά σου του χαρίζεις

τα δώρα μ’ αρχοντιά

λίμνη εσύ μια συντροφιά στην ερημιά μου στέκεις

περήφανος που γνώρισα εσένα στοργικά

πλεχτό πολύχρωμο κρατάς με θαυμασμό το πλέκεις

το κάνεις φορεσιά

κι όποιος διαβάτης το φορεί καμάρι η στολή του

μία σφραγίδα στη ψυχή ανάλαφρη στολή

πουλί πετούμενο αυτός γλαρόνι η φωνή του

για σένα κελαηδεί

κρατώ νερό στη χούφτα μου σαν μύρο το ραντίζω

του καντηλιού θαμπάδα σου εικόνα μου θολή

κάθε φορά που συναντώ το πλάτος σου δακρύζω

θεέ τι σιωπή

γαΐτα μεσοπέλαγα μια γιατρειά αρρώστου

φεγγάρι που χτενίζεται καθρέφτης το νερό

του ποιητή το κείμενο το δάκρυ του αγνώστου

και γω μονολογώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ