ΣΕΛΙΔΑ ΔΕΚΑΤΗ
( τελευταία )
Λίμνη εσύ που λούζεσαι στη λάσπη στην αρμύρα
κάθε φορά με προκαλείς να’ρθώ και γω κοντά
με σκέψη κάνω τη φορά στη πόλη σου μια γύρα
ξεχνώ τα γηρατειά
του λιμανιού η συντροφιά του καναλιού η κόρη
παντρεύεις κύμα του νοτιά γιορτή όπου μιλά
ξυπνούν οι μνήμες τη φορά σαν έρχεται βαπόρι
σηκώνεις τα πανιά
κι αν φαίνεσαι αστόλιστη κι αν είσαι λυπημένη
η σιωπή σου μάλαμα ξεπλένει τους καημούς
λίμνη εσύ μια συντροφιά σε πόλη ευλογημένη
τους ήρωες ακούς
λίμνη πλανεύτρα μάγισσα που είναι η καρδιά σου
γεννάς λαχτάρες τη φορά σαν δίπλα περπατώ
κερνάω δώρα σαν κρατώ το κρύο ομοίωμά σου
τι άλλο να σου πω
γράφω βιβλίο όμορφο σελίδες πουν για σένα
βάζω λιθάρι πέτρινο και γω για τον βωμό
που μαρτυρά το ήθος σου σαν έμεινες παρθένα
σε βράχο ιερό
δίπλα στην πόλη φύλακας μια αγκαλιά βρεγμένη
σαν μέγγενη τα χέρια σου προστάτης του γιαλού
η πόλη σου η ιερή που στέκει ευλογημένη
ανάσα θαυμασμού
βιβλία τόσα γράφτηκαν ακόμα τώρα ένα
και το δικό μου δέξου το χωρίς να τ’ αρνηθείς
δειλά – δειλά το έγραψα μ’αγάπη από σένα
για να’ ρθω να με δεις
κι αν με γνωρίσεις γέλα μου να πάρω το φιλί σου
κι από χαρά θε να σταθώ στην άκρη μοναχός
στεφάνι δάφνινο πλεχτό να ρίξω στο κορμί σου
για με είσαι βωμός
ήμουν παιδί μεγάλωσα εγέρασα μα νέος
τ’αλάτι σου με κράτησε αιώνια να ζω
κι αν με ρωτήσεις θα σου πω δεν μοιάζω σαν αρχαίος
αφού σε αγαπώ
η πόλις είναι ιερή και το νερό της αίμα
τα λόγια μου πολύ μικρά να γράψουν τη θωριά
και κλίνω το κεφάλι μου χωρίς να είναι ψέμα
κρυφά γονατιστά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
………………………………………………
Υ.Γ
Δυό λόγια στους φίλους μου!
Το ποίημα αυτό ( η Λιμνοθάλασσα ) το έγραψα
μέσα από εικόνες παιδικές που σημάδεψαν τη
παιδική μου πορεία μέσα στο χρόνο όταν η λίμνη
ήταν μια καλλονή και όχι όπως είναι σήμερα
μπολιασμένη από έναν υποτιθέμενο πολιτισμό !
Έτσι όποιες εικόνες περιγράφονται στους στίχους μου είναι
αυθεντικές στην περιγραφή τους και θα έλεγα ακόμα
πως αν κάποιος αναγνώστης μπορεί να τις συλλάβει
μοιράζομαι τη χαρά μαζί του.
Μ.Χ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου