Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ

                   

Σαν έριξε το βλέμμα του ξεθάφτηκαν οι μνήμες

ανατριχίλα ταραχή τα γράμματα παλιά

συρτάρι όπου τράβηξε εφέξανε δυογρίλιες

ξανά όλα μπροστά   

Ψάχνει σημείο να σταθεί το θέμα του θαυμάσει

να ταξιδέψει με το νου να γίνει ο ψαράς

και με σπουδή τα μυστικά της λίμνης να σπουδάσει

ζωγράφε που κοιτάς

λίμνη της πόλης φόρεμα γαλάζιο που δεν σβήνει

κολόνα είναι του νερού της φύσης καλλονή

κορμοστασιά της θαυμαστή ο πότης τώρα πίνει

κρασί να ζαλιστεί

ζωγράφε,  έλα πιο κοντά το θέμα σου αξίζει

η φύση είναι δάσκαλος και συ ο μαθητής

χωρίς ρυτίδα θάλασσα για κοίτα πως γυαλίζει

είναι για να την πιείς

πατά εδώ πατά εκεί σε λίγο μα τα χάνει

είναι καλά ή άρρωστος ο ύπνος έχει φως

ψάχνει ξηρά μα μάταια το τρίποδο να στήνει

ν’αρχίσει ο χορός

ξηρά νερό - νερό ξηρά ανάκατα τα χάνει

θα περπατήσει στο γιαλό σαν πάπια θα βουτά

διόδια στο βλέμμα του κάθε φορά θα βάνει

για να πληρώνει σαν κοιτά

το ιερό της το σπαθί θ’ αρπάξει να πεθάνει

γιουρούσι μες στο πέλαγος σκοτώσει τον καημό

τη νοσταλγία  που ποθεί αυτός εκεί θα γιάνει

το έχει για σκοπό

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ