Δύο σταγόνες ο ανθός λιθάρι ξεχασμένο
ρυάκι κατρακύλησε τ’ αγρίμι μοναχό
το πέλαγος ηρέμησε βαρκάκι αραγμένο
δυο μνήμες σου κρατώ
και συ μια λίμνη αρμυρή του ήλιου θυγατέρα
πάντα παιδί στη μοναξιά αγιάτρευτη πληγή
τραγούδι όπου σ’ έκαμα δυο νότες στη φλογέρα
βαθιά αναπνοή
φτερό γλιστρά στο πέλαγος σημάδι που μαντεύω
χωρίς το κύμα βήματα χορός σε αμμουδιά
φτερό εσύ κάτι μου λες όταν τον νου παιδεύω
ψαρεύω στα ρηχά
όνειρο συ καλοκαιριού μια λάσπη που στεγνώνει
μπακλαβωτό το σχήμα σου κομμάτια της καρδιάς
μια σκέψη καλοτάξιδη πάντα αυτή πληρώνει
το κόστος της βραδιάς
αγκάθι πως εφύτρωσες σε βούρκο ξεχασμένο
περίεργος συνδυασμός με φύκια συντροφιά
δυο βότσαλα στην αμμουδιά κοχύλι ξεραμένο
παγώνει η ματιά
εικόνα τούτη λείψανο πάντα στο νου θα μένει
ρυάκι όπου στέγνωσε εκράτησε στιγμές
και σήμερα στη μνήμη μου σχεδόν δεν απομένει
να σκέφτομαι το χθες
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου