Η ΤΑΞΗ

Μια σιωπή σκέψη μικρών σαν πράσινα βλαστάρια

φυτρώνει λόγος στο μυαλό ο σπόρος ζωντανός

μία δασκάλα πελεκά ευλύγιστα κοντάρια

κρυμμένος θησαυρός

  

η τάξη γέμισε χαρά μια μάθηση κρατάει

η σιωπή υπόσχεση ταξίδι μες στο νου

και η σοφία δεν αργεί καρπούς της να γεννάει

δυο σκέψεις του μυαλού

φτώχεια εσύ τραβάς μπροστά κι μάθηση ωραία

φρέσκοι καρποί όλο δροσιά η φύτρα θα μετρά

εικόνα τούτη των μικρών η πιο καλή παρέα

στο γήρας συντροφιά

σόμπα εσύ μια αγκαλιά ζεσταίνεις τα κορμιά τους

ένα βιβλίο ανοιχτό κι ο πίνακας εκεί

χωρίς το φάλτσο σκόπευση ορθά τα βλέμματά τους

υπόσχεση ζωή

μάθε μικρέ τα γράμματα η φτώχεια σου αντίο

το δέντρο σου εφύτρωσε μα θέλει σεβασμό

μάθε απ’έξω αν μπορείς το ανοιχτό βιβλίο

και γράψε σ 'αγαπώ

και η δασκάλα που κοιτά ένας μαέστρος μένει

πλάθει κορμί μα και το νου το ήθος ζηλευτό

σταγόνα που κατρακυλά το βράχο τον λειαίνει

ανήμερο θεριό

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ