ΠΑΛΙΑ ΕΠΟΧΗ

Ο νους μου πάει στα παλιά σε εποχή φευγάτη

έλα κοντά εάν μπορείς μια σκέψη τρυφερή

στάσου κρυφά εσύ να δεις μία ζωή μ’ αγάπη

ωραία εποχή

δρόμος φαρδύς το βάδισμα κι ο νους να ταξιδεύει

δένδρων σκιά μία δροσιά ο έρωτας ανθεί

υπαίθριος ο πωλητής το κέρδος του γυρεύει

πραμάτεια ζηλευτή

καπέλα μόδα εποχής και μερικά αστεία

να προκαλούν τα βλέμματα χαμόγελα κρυφά

αδιανόητο θα πει ξεσκούφωτη κυρία

τα ήθη αυστηρά  

μα το καπέλο που φορεί η κόμισσα με τ’άσπρα

περίεργο το σχήμα του μιας μόδας εποχής

μα τι θυμίζει θε να πει ολόιδια η γλάστρα

καπέλο κεφαλής

αντίθεση τετράποδο σαν φόντο στη φιγούρα

το γαϊδουράκι δεν μιλά σταφύλια κουβαλά

αντί μπαστούνι θα κρατά μια ξύλινη μαγκούρα

βραχιόλι ζυγαριά  

κι ο καβαλιέρος που κοιτά περήφανος ποζάρει

σαν θεατρίνος περπατά ψαθάκι μου φορά

μα μπέρδεψε το χώρο του με λαϊκό παζάρι

περίεργα κοιτά

ωραία ήσουν εποχή αθώα η ψυχή σου

γιαλός ο δρόμος ομορφιά κατώφλι αρμυρό

μία καντάδα η ζωή τραγούδι στη καλή σου

και γω αναπολώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ