ΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ

                           ( έπος του 1940 )

Παράσημο στο στήθος του μια λεβεντιά καμάρι

μια δρασκελιά στο θάνατο περήφανη ζωή

λιοντάρια γίναν τα παιδιά εκείνοι οι φαντάροι

που δίδαξαν τη λευτεριά εκείνο το πρωί

Μικρό αυτό περήφανο παράσημο γιορτάζει

χτυπά μια δεύτερη καρδιά στο στήθος η τιμή

«αέρα» πάνω στα βουνά η λεβεντιά φωνάζει

το τραύμα εξεχάστηκε ακόμα κι η πληγή

Κρεμά στο στήθος φυλαχτό πελώριο το ήθος

κι αν είναι ακόμα και νεκρός μιλά η λεβεντιά

το ξέχωρο θα πει κανείς σε τούτο δω το πλήθος

για την πατρίδα το κορμί λιοντάρι στη φωτιά

Μια ξέχωρη διάκριση σαν σπάνιο πετράδι

παράσημο καρφώθηκε σε στήθος γελαστό

το έπος κείνο φώτισε και το πυκνό σκοτάδι

σημαία γαλανόλευκη στη μέση το σταυρό

Και συ που τούτο το κρεμάς με νόημα γιορτάζεις

μια αμοιβή διάκρισης Ελληνικής ψυχής

κερνάς ζωή και θάνατο χωρίς να το φωνάζεις

καθήκον ανυπέρβλητο αθάνατης φυλής

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ