Ο ΔΡΟΜΟΣ

Τι ηρεμία θα μου πεις τι στοχασμός ετούτος

μια εποχή που πέρασε και όμως ζηλευτή

φτωχή ζωή και άκακη μα ένας άλλος πλούτος

μιλάει στη ψυχή

δρόμος εσύ κι ο εαυτός κουβέντα για την ώρα

κόσμος μικρός τι στοχαστής αμίλητος κοιτά

ποζάρει κάνει ζωγραφιά ομίχλη δίχως μπόρα

κεράσματα φτωχά

δυό χαρακτήρες ίσως τρεΙς μια ποικιλία δρόμου

αταίριαστα περίεργα εικόνες μιας ζωής

αθώα μα ανάκατα και με στοιχεία τρόμου

κουβέντα να μη πεις

μορφές ανθρώπων διάβασε επίπεδα χαμένα

μια φούχτα μέσα απ’ τη ζωή σπουδάζεις τις μορφές

καλά κακά αόρατα και όμως είν’γραμμένα

μπροστά σου δυό φορές

δρόμε εσύ ο δάσκαλος ο πίνακας γεμάτος

η κιμωλία της ζωής δυό γράμματα θαμπά

και ο καλός και ο κακός εγώ τον βλέπω να τος

μονάχος δεν μιλά

και συ φώτο που κράτησε για χρόνια στο συρτάρι

κιτρίνισες γεράματα τη λήθη μαρτυρείς

δεν σταματά θε να κυλά ο κύβος ναι το ζάρι

η μοίρα της ζωής

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ