ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

                             

Μη σημαδεύεις τη χαρά και μη χτυπάς τη νιότη

θύμα πολέμου το μικρό φωλιά του αδειανή

πατέρας συ ευρέθηκες μες στο χακί στρατιώτη

λυπήσου τη ζωή

δυο μάτια είν ‘το όπλο του τα βόλια του ο φόβος

ο τάφος του είναι νωπός ο λίχνος τόσος δα

στην ερημιά ευρέθηκε να είναι πια ο μόνος

πολέμου η φωτιά

χέρια ψηλά υποταγή κορμί ένα βλαστάρι

οι χούφτες δύο αδειανές τις σφίγγει μαρτυρά

σπίτι καμένο καπνιστό και το ξερό χορτάρι

ζητά μια αγκαλιά

σφίγγει τα χείλη τη ματιά για κράνος τα μαλλιά του

μη το ρωτάς τι να σου πει ο κόσμος του κακός

κομμένη η φτερούγα του κομμένα τα όνειρά του

αόρατος εχθρός

αγάπη συ που περπατάς μήπως και συ το θύμα

στην άκρη κει ψυχορραγείς το αίμα σου νωπό

καντήλι που δεν άναψε μα το θεό τι κρίμα

ο τάφος με σταυρό

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ