Μια πεταλούδα

Μια πεταλούδα τ’ όνειρο μια σάρκα που πονάει

μυστήριο φτερούγισμα τρελή για πού πετάς

η λογική ασύστολη μες στο κενό πετάει

σε ρίζα μου πατάς

έχεις μια στάση άσχετη χτενίζεις τον αέρα

μιλάς κουνώντας στα κρυφά τα χέρια σου τρελά

χωρίς τα άνθη γύρω σου η θέση σου σε ξέρα

ζωγράφου πινελιά

το χρώμα σου το έντονο το μάτι το ξαφνιάζει

μαύρο το φόντο διάλεξες τι τάχα εννοείς

ελπίδα στη μαυρίλα σου το σώμα σου φαντάζει

με νόημα μιλείς

να σε ξεχάσω δεν μπορώ καημένη μου μικρούλα

το χρώμα σου αντίθεση στο μαύρο που μιλά

το κάθισμα περίεργο του δένδρου η ριζούλα

διαβάτης σε κοιτά

χορεύτρια ακίνητη μια στάση που μετράει

είσαι σοφή μα φαίνεται το θάρρος σου μιλεί

δροσιά σταγόνες ρεματιάς ρυάκι που κυλάει

ο ήχος του κρατεί

κι αν έχασες το δρόμο σου η στενοχώρια πέρα

την άνοιξη που έφερες στο πίνακα εσύ

ας βαφτιστεί το κείμενο με ήχο μιας φλογέρας

τραγούδι που ηχεί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ