ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

                

Ένα μπουκάλι μήνυμα μία ζωή φευγάτη

συντρίμμια συναισθήματα σε βράχια κοφτερά

ένα γυαλί στην αμμουδιά στον ήλιο σαν αστράφτει

μαντάτο μαρτυρά

δυο λέξεις μόνο η γραφή ελπίδα που θα φθάσει

στον αναγνώστη στη ξηρά ποτέ μη ξεχαστεί

κι αν θα βρεθεί να διαβαστεί εκεί στ’ ακροθαλάσσι

βοήθεια θε να ΄ρθεί

μπουκάλι συ ταλαίπωρο για χρόνια ταξιδεύεις

αβύθιστο πλεούμενο το μήνυμα κρατείς

μες στο νερό μου λούζεσαι στα κύματα χορεύεις

στην άμμο θα θαφτείς

μια καρδιά ξεχάστηκε μες στο μπουκάλι μοίρα

του ναυαγού το όνειρο αδιάβαστο θα ζει

μαύρο το χρώμα θα φορεί αμίλητη η χήρα

να ζει κανείς ή να μη ζει

σάρκα εσύ η άλιωτη απ’ το γυαλί κοιτάζεις

κενό ανάσα δύσκολη δυο λόγια στο χαρτί

μοιάζεις μωρέ στο χρόνο σου ελπίδα να μου τάζεις

πως κάποιος θα σε δει

και η ελπίδα όπου ζει μες στη καυτή την άμμο

χτυπά παλμούς κάθε φορά σαν όστρακο που ζει

μια πρόσκληση αγράμματη τυπώθηκε για γάμο

που δεν θα διαβαστεί

κι ο ναυαγός που χάθηκε σφραγίδα το μπουκάλι

πιστοποιεί το πένθος του λιακάδα που πονεί

περίεργος συνδυασμός στη θάλασσα τσακάλι

μπουκάλι που μιλεί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ