Το παγκάκι

               

              ( παλιά εποχή )

Ο έρωτας που έζησα παράξενη ιστορία

παγκάκι όπου άκουσε δυο λόγια τρυφερά

μια ερημιά δυο κορμιά μα τώρα απουσία

τοπίο μοναξιά

χρόνια παλιά αγύριστα τα λόγια σημασία

τα όνειρα στο ραντεβού το χέρι ντροπαλό

κι ο χρόνος που εκύλαε ο ίσκιος φαντασία

το χάδι τρυφερό

παλιά τα χρόνια ευωδιά τα γιασεμιά στο χέρι

δυο μάτια που δακρύζανε το άκουσμα γλυκό

και η καρδιά εμάτωνε από χρυσό μαχαίρι

στη λέξη σαγαπώ

ένα παγκάκι μοναχό κι ο στύλος σκουριασμένος

το παρελθόν ζωγραφιστό τα λόγια περιττά

μια μοναξιά που έμεινε διαβάτης ξεχασμένος

δυο φώτα είν’ σβηστά

χρόνε κρυφέ γιατί κερνάς εικόνα με κακία

το παρελθόν όπου πονά δυο μνήμες αρκετές

κι αν από τύχη γω περνώ στο νου μου τρικυμία

σαν σκέφτομαι το χθες

σκουριά κι αρμύρα σύνθεση ο τάφος δεν μιλάει

επιγραφή περίεργη δυο λόγια μοναχά

ο χρόνος άφωνα περνά σαν ρόδα που κυλάει

εικόνα που πονά

κι αν το παγκάκι έμεινε κάτι να μου θυμίζει

μένει κρυφό στη σκέψη μου ο έρωτας αχνός

βαθιά ανάσα σαν περνώ κι ο νους μου ψιθυρίζει

γιατί τόσος καημός

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ