Δύο ζωές παράλληλες δυο αντιθέσεις σάρκας
χωρίς μιλιά μια σκιά αντίλογος κενός
μια συντροφιά απέμεινε σε τούτη δω τη τσάρκα
χορός είναι συρτός
τα γηρατειά ανήμπορα η ανηφόρα ζόρι
ο ίσκιος έχει μια μορφή ανθρώπου παλαβή
πότε πλαταίνει στο λεπτό το μαύρο πανωφόρι
και πότε δεν φορεί
γύρνα να δεις τον ίσκιος σου πιστή η συντροφιά σου
χωρίς φτερά το πέταγμα κάθε φορά κοντά
αντίλαλος ανάσα σου σκιά στη μοναξιά σου
σχεδόν μια αγκαλιά
όσες φορές προσπάθησες το χέρι της να πιάσεις
πάντα πιο πέρα πήγαινε δεν ήθελε φιλιά
μια κίνηση που έλεγε τον έρωτα ξεχάσεις
είμαι καλέ γριά
μα η ζωή σαν γέρασε σε τοίχο την διαβάζεις
ίσκιος δικός σου γίνεται μια σκέψη που πονά
τα δυνατά σου βάλε τα την ανηφόρα βγάζεις
αγάντα στα στερνά
κύκλος ετούτος της ζωής το λέει και το σχήμα
μία καμπούρα στο κορμί παράξενη σκιά
σκιάχτρο στον τοίχο θα φανεί στο κάθε της το βήμα
σκιά όπου μιλά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου