ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΣ

Θάλασσα συ ολόγυμνη αστραφτερή γυναίκα

μία ρομάντζα ο καφές στο κύμα του νερού

φεγγάρι που ξεμύτισε είναι το κούπα δέκα

ταξίδι του μυαλού

καρέκλα όπου τρύπησε ποδάρι που κουτσαίνει

τραπέζι από σίδερο λουκούμι στο χαρτί

κι ο νους σου στον ορίζοντα το βλέμμα να χορταίνει

μαγεία η στιγμή

καφενεδάκι μου φτωχό τα πλούτη σου ιδέα

όποιος καθίσει μια φορά ζητά τη λησμονιά   

κι αν έχει και τριγύρω του ερωτική παρέα

ζητά μια αγκαλιά

καφές βαρύς Ελληνικός ένας καημός ρυτίδα

σου ξεγελά τον πόνο σου σε κάνει να ξεχνάς

στο όνειρο κάθε φορά απρόκλητη αχτίδα

ελπίδα συ ζητάς

χοντρό φλιτζάνι μια μαγκιά βαρύς και ο πελάτης

σέρνει αργά τα βήματα αμίλητος κοιτά

μες στη ζωή από μικρός ακούραστος εργάτης

ρουφά μα δεν μιλά

και συ καφέ συμπλήρωμα ξεκούραση συνήθεια

ρομάντζα δίχως κάθισμα ορφάνια μοναχή

χοντρό φλιτζάνι λέγεται πως είναι πια αλήθεια

στο πόνο προσευχή

ρουφιά που κρύβεις στεναγμούς αρχόντισσα κυρία

χαϊδεύεις σκέψεις και καημούς βραβεύεις τη στιγμή

πληρώνεις τη ρομάντζα σου τοπίο ησυχία

ταξίδι κι όπου βγει

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ