Η ΟΜΠΡΕΛΑ

                 

Μία ομπρέλα άνοιξα για μένα πρωτοβρόχια

ένας νοτιάς εφύσηξε σταγόνες σου βροχή

στη μοναξιά μου πλήρωνα χίλια για σένα γρόσια

να ήσουνα μαζί

ομπρέλα καλοτάξιδη πανί μου σε μπρατσέρα

αν την γυρίσω στο καιρό με πάει κάπου αλλού

ναυάγιο του έρωτα λιμάνι μου σε ξέρα

εικόνα σου καημού

ομπρέλα μείνε ανοιχτή φτερούγα ανοιγμένη

προστάτεψε το φίλο σου αδύναμο κορμί

κι ο θάνατος που έρχεται αν είσαι συ κλεισμένη

για πάντα ανοιχτή

κι αν έχει ήλιο η βροχή εσύ θα προστατέψεις

μια θαλπωρή το άνοιγμα το βήμα σιγουριά

και τη παράσταση ευθύς μα το θεό θα κλέψεις

ομπρέλα μου κυρά

νιφάδες άσπρες στο πανί μία μαγεία θέμα

οι αντιθέσεις που μιλούν το παίρνεις όπως θες

και η εικόνα του χιονιά μες στο μυαλό σου ψέμα

αλήθεια δεν μου λες 

δεν θα την κλείσω γω ποτέ την κάνω στέγαστρό μου

θα περιμένω ερχομό η θέση αδειανή

κι αν με ρωτήσουν δεν θα πω ποτέ το μυστικό μου

αιώνια μορφή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ