ΦΤΩΧΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

         

Γυμνό το πόδι κι η ψυχή στο παγωμένο χώμα

στο παιδικό τους το μυαλό μια μέρα ξεψυχά

μοναδική απόχρωση  κατάμαυρο το χρώμα

μελέτη χωρίς όνειρο σε λίγο ξεκινά

Μηχανικό το διάβασμα το τραύμα τους δεν κλείνει

σαν χελιδόνια στη σειρά με μαύρη φορεσιά

το λάθος που δεν έκαναν αλήθεια ποιος το σβήνει

σαν γράφτηκε στον πίνακα - γιατί κακομοιριά

Κι από τη φτώχεια που πονά ελπίδα ανασταίνει

φτωχά παιδιά αυριανά της σκέψης φωτεινά

η πολιτεία θα μπορεί για πάντα να ανασαίνει

στηρίγματα του αύριο τα ξέχωρα παιδιά

Κι αν έχεις πόδι που πονά κι αν έχεις και τη φτώχεια

έχεις μυαλό όπου μετρά το δείχνει η ματιά

μπορεί να έχουν λασπουριά  τα πρώτα πρωτοβρόχια

μα έχουν νόημα τρανό τα παιδικά μυαλά

Ένα θρανίο μια σειρά μια παιδική ομάδα

μη τα ρωτάς δεν θα σου πουν απάντηση καμιά

στρατιωτάκια τα μικρά αθώα η αράδα

ένα σχολειό πρωτότυπο κελί για τα παιδιά

Και συ που είσαι δάσκαλος και γράφεις και βιβλία

ρίξε μια φλόγα λευτεριάς στον παιδικό το νου

και κάμε μια προσπάθεια ν’αλλάξει κοινωνία

μήπως και ‘ρθει το όνειρο εκείνου του καημού

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ