Ρηχά νερά μια σιγαλιά κιθάρα μες στη νύχτα
μία γαϊτα βούλιαξε με νότες ομορφιάς
και συ που μόνος περπατάς τα βάσανά σου ρίχτα
να μη τα κουβαλάς
πουλιά της λίμνης πέταξαν αλλόκοτα χορεύουν
λόγια γλυκά που γλύκαναν τη γεύση τ ‘αλατιού
καντάδα γλώσσα της καρδιάς αισθήματα μπερδεύουν
σε σκέψεις του μυαλού
νότες γραφής θαλασσινές με βούρκο τυλιγμένες
μια μουσική απλώθηκε αρχόντισσα κυρά
άσπρες κουκίδες αλατιού σε σάλτσινο γραμμένες
διαβάζουν μυστικά
σιγούν κανόνια ντουφεκιές τα δάκρυα γελάνε
στη λίμνη παρατράγουδα ξαφνιάζουν δεν ρωτούν
δυο σύννεφα περάσανε αλήθεια για πού πάνε
ποτέ δεν θα σου πουν
ίσκιος τη νύχτα χάθηκε ο ήχος παίρνει φόρα
σκαμπανεβάσματα φωνής ταξίδι μες στο νου
καντάδα που ηρέμησες δεν είσαι παρά μπόρα
εικόνα του μυαλού
τραγούδι που ταξίδεψε σε τούτη δω τη λίμνη
προσκυνητής μες στο νερό σε πόλη ιερή
κατάθεση παραδοχής ανδρειωμένων μνήμη
καντάδα μου φτωχή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου