ΑΡΜΥΡΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

Χρυσό στεφάνι στα μαλλιά ο ήλιος το χρυσίζει

κόρη εσύ το χάδι σου πανάκριβο πιοτό

πεντάμορφη ζωή εσύ

αλήθεια που το δίνεις

το δώρο σου αυτό.

Καμιά φορά αλόγιστα καμώματα μου κάνεις

το μετανιώνεις στη στιγμή αέρας στα πανιά

λουλούδι συ της ομορφιάς

αράχνη σου με πιάνει

κοντά σου μαρτυρώ.

Αγάπη επλημμύρησε η θάλασσα κι ο μόλος

και ο γιαλός εδρόσισε κατώφλι του σπιτιού

εκεί εσύ εδιάλεξες

σωστό αραξοβόλι

σε άβαθο νερό.

Λόγια νερού θαλασσινά με ήρεμο το κύμα

μαΐστρος είν’τα λόγια σου τα χάδια σου φιλιά

σαν του ψαριού το λέπι σου

αστράφτεις μες στο κύμα

λευκά έχεις πανιά

Τα μάτια σου ολόλαμπρα φεγγάρια μες στη νύχτα

με χρώμα απ’ τα κύματα γαλάζια η ματιά

γυαλάδα τόση ομορφιά τα βάσανα σου πνίχτα

στην ήρεμη μπασιά

Κι ο νους μου καλοτάξιδος επάνω στ’ ακρογιάλι

φτερό του γλάρου που πετά

ταξίδι στο γιαλό

μια σκέψη τώρα που βουτά με πνίγει

με σκοτώνει σε χρόνια μου

παλιά

Και συ γαϊτα που κοιτάς βουβή αφέντρα μένεις

τα όνειρα θαλασσινά

ρομάντζες μια φορά

αν με ρωτάς σου απαντώ αυτό που τώρα θέλεις

δυο χάδια στα ρηχά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ