ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Άγαλμα στέκει το παλιό κάτι να μας θυμίζει

παράξενο το σήμερα τα πάντα παλαβά

ο νους μου στέκει στα παλιά εμέ να βασανίζει

εικόνα που μεθά

το σήμερα παράξενο τρέχει χωρίς ουσία

μετράς το χρόνο παλαβά δεν βρίσκεις νοστιμιά

μέχρι να γεννηθείς εσύ είσαι σχεδόν Κυρία

αχ χρόνια μας παλιά

αλάνες μόνο στα χαρτιά παιχνίδι φαντασία

ένα computer στα χαζά ο χρόνος στο μηδέν

συναίσθημα εχάθηκε σκέψη δίχως ουσία

και συ πάντα στο δεν

δεν έχεις φίλους που πονούν δεν έχεις μια πορεία

δεν βρίσκεις την πανσέληνο ρομάντζα στα κρυφά

ζητάς τα χρόνια τα παλιά και συ μια αδικία

δυο βήματα τυφλά

ακούς μουγκά δεν απαντάς τ’ αυτιά σου καλυμμένα

στα χέρια σου μια μουσική ακούς εσύ ηλεκτρικά  

γράφεις με πλήκτρα τη γραφή τα γράμματα χαμένα

πληρώνεις ακριβά

σπίτια ψηλά δίχως μιλιά ο ουρανός κεραία

χωρίς σκαλιά με ασανσέρ ταράτσες δίχως ρούχα

μπαλκόνι που ορφάνεψε σαν έχασε σημαία

υπόγειο με μούχλα

δύο φωτάκια συναντάς άλλος σε διατάζει

περνάς το δρόμο στα τυφλά εκεί ο τροχονόμος

τόσο το πλήθος σου μπροστά και συ να κάνεις χάζι

μα είναι νόμος

κι αν παραβείς το νόμο συ πληρώνεις τη βλακεία

σαν έκαμες παράβαση τα πάντα με σειρά

το σύγχρονο εξέλιξη μα δίχως μια ουσία

καλύτερα παλιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ