Η παλιά μου αγάπη στη ψυχή μου κουρνιάζει
περασμένα τα χρόνια νοσταλγώ τις στιγμές
σαν ακούω φωνή της σαν να βλέπω το νάζι
τι στιγμές τρυφερές
η παλιά μου αγάπη ένας κόσμος ονείρου
δυο παιδιά στην αλάνα με αθώες ψυχές
μία έλξη φωλιάζει μια εικόνα απείρου
νοσταλγία το χθες
η παλιά μου αγάπη πόσα λόγια χαμένα
μία στράτα με χέρι ντροπαλά τα φιλιά
και το χάδι του νου μου να λιγώνει εμένα
της αγάπης σκλαβιά
η παλιά μου αγάπη ανεμώνη σε βράχο
μαραμένη κοιτάζει το διαβάτη να δει
να ρωτήσει αν είδε ανθρωπάκο μονάχο
να ρωτήσει αν ζει
η παλιά μου αγάπη μια γωνιά του σπιτιού μου
δυο γλάστρες ανθίζουν αγκαλιά οι ανθοί
πάντα ίδια εικόνα σε μια θέση του νου μου
στα κρυφά μαρτυρεί
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου