Η άτιμη σκέψη μια κάλπικη λίρα
μικρός ανθρωπάκος νεκρός ναυαγός
ζωή που περνάει τα λάθη μια γύρα
κι ο νους να δηλώνει πως είναι βουβός
η άτιμη σκέψη βαθιά ριζωμένη
φυτρώνει μονάχη σε βράχου ρωγμή
και συ όλο ψάχνεις να βρεις ειμαρμένη
του κάκου καημένε ψυχή σου κενή
δική σου η σκέψη δεν θέλει ν’αλλάξει
υπέρβαση κάνεις μα όχι εσύ
φοβάσαι το ξέρεις κι ο νους δεν θα ψάξει
αφού μου κοιμάσαι τον ύπνο βαθύ
την άτιμη σκέψη θέλεις πετάξει
ζηλεύεις τους άλλους μα πόσο πονείς
σκαρί σου δικό σου το ξέρεις θα φράξει
στη στράτα εκείνη που θέλεις διαβείς
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου