H ΦΩΝΗ

              

Του πόθου έκφραση εσύ και της χαράς αέρας

μιά ομορφιά ο ήχος σου το χάδι σου φτερό

πότε ποτίζεις τη ζωή και πότε και τη ξέρα

ν’ ακούσω λαχταρώ

τα χάδι σου στην αγκαλιά η μάνα να κοιμίζει

μικρό παιδί με όνειρα το είναι  του γλυκό

και η φωνή μες στο μυαλό τον κόσμο νανουρίζει

δώρο απ’ το θεό

φωνή γλυκιά ο ήχος σου μια σύνθεση  γραμμένη

αλάνθαστη ακούγεται σαν φλόγα του κεριού

πότε σπαθάτη όρθια και πότε κοιμωμένη

μορφή του δειλινού

προφήτης είσαι τη φορά και δικαστής την άλλη

η πινελιά σου άχρωμη μουτζούρα στο χαρτί

σαν μου λαθεύεις γίνεσαι αλήθεια μία ζάλη

απάντηση γιατί

μαντάτο σαν ακούγεται ο θρήνος  μια βαβούρα

καλύτερα η σιωπή εικόνα σου στο νου

το νόημα πιο πλούσιο και συ όχι σαν σβούρα

να παίζεις στην αυλή

χάρισμα είσαι μάθε το καλότυχος που έχει

την άρθρωση στα χείλη του τη θεία εντολή

κι ο τόπος είναι καρπερός αν κάποτε και βρέχει

το δρόσο το ξεδίψασμα 

ω! θαύμα συ φωνή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ