Ξεθάβω μνήμες σχίζω τα σπλάχνα
γυρίζω το χρόνο πληρώνω με πόνο
ζωή σαν μου μοιάζεις με πόρνη γυναίκα
τα πάντα με σκόνη στην άκρη του χρόνου
ξεχασμένα κομμάτια κλειστά και τα μάτια
και όμως κρατώ
θυμάμαι εικόνες του δρόμου κοτρόνες
που φράζουν τη στράτα τη σκέψη παράτα
μη θέλεις γυρίσεις το χρόνο στα πίσω
εσένα λυπήσω γιατί να κοιτάς
χρόνια φευγάτα ζωής τα καπρίτσια
σκληρά καμουτσίκια τη σάρκα χτυπάνε
άστα να πάνε να φύγουν στο χάος
και συ ένας πράος μικρός θεατής
ξεθάβω τις μνήμες στείρες οι λίμνες
ζήσε περπάτα μέσα στη στράτα μονάχος
με άγχος σαν κάτι να ψάχνεις αυτό που δεν
βρίσκεις φτωχέ μου μικρέ
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου