Ο ΕΡΩΤΑΣ

Ο έρως μια γνώση χαλί θε να στρώσει

εσύ να πατήσεις χωρίς να δακρύσεις

να νοιώσεις το χάδι ημέρα και βράδυ

γλυκιά

ζωή τι χαρίζεις συναίσθημα θαύμα

μια θάλασσα κάλμα γαλάζια γαλήνη

η μνήμη ξεχνάει αφού αγαπάει μια

τέτοια χαρά

ο έρως μικρούλης μα πως καταφέρνει

το  νου να σου παίρνει και συ να βαδίζεις

σε στράτα με ρόδα γλυκιά αρχοντιά

μα συ μια γυναίκα το άλλο το δέκα

μια κούπα συ ντάμα όλα αντάμα

καμάρι ζαρκάδι το βάδισμα μέλι

κερήθρας το μέλι γλυκαίνει τα χείλη

και συ ντροπαλή

ο έρως που χτίζει παλάτια με λόγια

ταξίδι σε άστρα λουλούδια σε γλάστρα

φιλιά του χαμένα με μάτια κλεισμένα

αλλού να πατά

και συ ξεχασμένη σχεδόν μία ξένη

να ψάχνεις το στίγμα να φτιάξεις πορεία

για να’ρθεις κοντά μου γλυκιά αρχοντιά μου

ο έρως καλεί

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ