ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΩ

Σαλεύει ζωή σαλεύει ψυχή

με σκέψη και με λόγο

κρύσταλλο πέφτει καταγής

σταγόνα αρμυρή

βάρκα κενή στην αμμουδιά

γαλήνη και στο λόγγο

κι μνήμη μοναχή

φτερούγα που δεν άνοιξε

γλαρόνι που πεθαίνει

λόγια κρυφά λόγια μουγκά

μια θάλασσα πλατιά

και γω στη άκρη περπατώ

ανάσα μου δεν βγαίνει

δροσιά χωρίς μιλιά

βουλιάζει η φτέρνα στο νερό

ακούω ψίθυρό της

λόγια δικά μου μα θαρρώ

στο βούρκο περπατώ

καλαμωτή καλλίγραμμη

στη λάσπη πάσσαλός της

το μπάτη να ρουφώ

φτωχός δεν είμαι μάθε το

τα πλούτη μου μια λίμνη

γέννα καημένη μου εσύ

στο κόσμου εραστές

και κέρνα ασταμάτητα

τα όμορφ’ ακρογιάλια

στο σήμερα στο χθες

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

.