Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Σε μια φυκιάδα πλάγιασα

στης λίμνης το κρεβάτι

νανούρισμα ο γλάρος της

φωνή στη σιωπή

του γλαρονιού φτερούγισμα

μια λάμψη το αλάτι

ξαφνιάζει τη στιγμή

λίμνη εσύ σκέψη τρελή

το νου μου ξεφυλλίζεις

σελίδες όπου πάλιωσαν

σε φύλλα καστανά

ο χρόνος μου τα σκούριασε

κιτρίνισαν νομίζεις

γαϊτες  στα νερά

κάθε φορά κι ένας χρησμός

κάθε φορά που βλέπω

τη λίμνη την απέραντη

να στέκει ξαπλωτή

να προσπαθώ μα το Θεό

εξήγηση να δώσω

ποια είναι η μορφή

που με κοιτά κατάματα

λόγια να μη μου λέει

και να μου κλέβει και το νου

χωρίς να με ρωτά

ένα φτερό ενός πουλιού

στη θάλασσα να πλέει

γαϊτα με πανιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ