ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ

Και συ τιμή για τους νεκρούς

και σεις για παλικάρι

τριγύρω τώρα σιωπή καρδιές  

μα πως χτυπούν

μάτια γεμάτα δάκρυα

ανάστημα με χάρη

εγγόνι να κοιτούν

κράτα παππού ανάσα σου

κράτα γιαγιά το δάκρυ

το τώρα υπερήφανο

το πριν ακόμα ζει

άγνωστε συ για σήκωσε

νεκρός εσύ δεν πέφτεις

παράσημο τιμής

κι σιωπή σαν δάφνινο

στεφάνι να στολίζει

και η στιγμή με νόημα

για πάντα θε να ζει

ένα μπουκέτο στόλισε

το νόημα δακρύζει

χωρίς να’χει φωνή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ