Η ΓΡΙΛΙΑ

Γρίλια σκιά μια δρασκελιά κορμί όπου φοβάται

τον έρωτα τον άφοβο μετέωρο θα πει

νύχτα βαθιά μια σιγαλιά κι αυτή δεν μου κοιμάται

καρτέρι αν θα βγει

κρότος ρυθμού βηματισμός σκιά όπου διαβαίνει

λεβέντης τούτος της βραδιάς για λίγο σταματά

ένα του βλέμμα στα κρυφά χωρίς να ανασαίνει

σκιά της χαιρετά

θύμα καρδιά που δεν μιλάς μετράς το καρδιοχτύπι

σκέψεις πολλές μέσα στο νου πληρώνεις τη στιγμή

είσαι το θύμα φαίνεσαι της γρίλιας το ξενύχτι

θα σ’ εύρει το πρωί 

ο έρωτας μια συντροφιά της μοναξιάς  παρέα

κερνά φιλιά μες στα κρυφά το χέρι στη καρδιά

ξενύχτης τούτος τη φορά καρδιά έχει σημαία

σε τούτη τη βραδιά

κόρη μικρή είσαι αρχή το αίμα σου θα γράψει

τα αρχικά ονόματος εκείνης της σκιάς

μέσα στο νου πόσες στιγμές αλήθεια θε να θάψει

μορφές της ερημιάς

κάτσε σκιά όχι με φως ο έρωτας σκοτώνει

κράτα τη γρίλια σου κλειστή με όνειρα μαζί

και πέρνα συ αμίλητη παρέα με τον γκιώνη

στην όμορφη ζωή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ